تبلیغات تلویزیونی در فرانسه
تبليغات تلويزيوني در فرانسه
ژنرال دوگل در نوامبر 1967 به نخست وزيرش، ژرژپمپيدو، اجازه پخش آگهي هاي تلويزيوني را داد و اين مساله باعث يكي از سخت ترين درگيري هايي شد كه فرانسه تاآن زمان، باآن روبه رو شده بود. اول اكتبر 1968، ساعت 47/19 دقيقه، فرانسوياني كه مشغول تماشاي تلويزيون بودند، ناگهان شخص پيژاما پوشيده اي را كه تازه از خواب برخاسته بود، روي صفحه گيرنده هاي خود ديدند كه به سرعت، به سوي يخچال رفت و بسته اي پنير بورسن برداشت. در اين آگهي، او ظرف 30 ثانيه، 18 بار نام بورسن را تكرار كرد. با اين تبليغ كوتاه، آگهي هاي تلويزيوني در فرانسه متولد شد. آن هم، درست چند ماه بعد از ماه مه كه فرانسويان مي پنداشتند جامعه مصرفي مرتد است. فردای آن روز از كساني كه اين آگهي را ديده بودند آماري گرفته شد: 55% راضي و 45% ناراضي بودند. نخستين آگهي با مخالفت شديد احزاب سياسي روبه رو شد.
با اين كه در ابتداي كار جانب احتياط را گرفتند، باز هم از اهميت مساله كم نشد: تمامي محصولات اجازه تبليغ در تلويزيون را نداشتند. هیات وزيران مجوز تبليغ كالاها را در تلويزيون صادر مي كرد. اولين فهرست از محصولات واجد شرايط متعلق به كالاهايي بودكه در آن زمان اولويت داشتند: 25% وسايل منزل(گاز، يخچال، جاروبرقي، اتو و...) 25% منسوجات و 50% مواد خوراكي . بعدها به تدريج انواع اتومبيل، مواد پاك كننده، و لوازم آرايشي به جرگه تبليغات پيوستند. مدير سازمان تبليغات تلويزيوني را نخست وزير انتخاب مي كرد و نخستين كسي كه عهده دار اين سمت جديد شد، ژان كلود سروان شربر بود.
قوانيني نيز در اين باره وضع شده بود: هرگز بين دو برنامه آگهي پخش نشود و آگهي ها فقط، قبل از خبر پخش شوند. حتي رعايت اين احتياط ها براي فرو نشاندن خشم مخالفان كافي نبود. احزاب سياسي خشمگين شده بودند و مطبوعات نيز موقعيت خود را در خطر مي ديدند. در آوريل 1968 در مجلس درگيري شديدي بر سر اين مساله روي داد. طرحي ارائه داده شد كه به موجب آن براي تصميم گيري هاي دولت، در اموري اين چنين مهم – اجازه پخش تبليغات از تلويزيون – محدوديتي قائل شوند. از كمونيست ها گرفته گرفته تا راست گراها ، همه و همه ، دولت را براي به وجود آوردن چنين وضعيتي سرزنش كردند. عاقبت، مجلس سنا به كمك دولت شتافت و به اين قضيه خاتمه داد. قضات عالي رتبه زيركانه اعلام كردند كه شبكه او.ار.ت.اف براي تامين بودجه، حق يافتن منابع در امدي جديد را دارد به شرط اين كه، اين درآمد از طريق شبه ماليات تامين نشود. سرانجام، تصميم به نفع دولت گرفته شد. امروز دیگر هيچ كس نمي تواند از تبليغات تلويزيوني بگذرد: نه شبكه هاي خصوصي و نه شبكه هاي دولتي ، حتي بينندگان و آگهي دهندگان نيز از اين امر مستثني نيستند. امروزه مقررات پخش آگهي در تلويزيون فرانسه اين چنين است : بيش از 12 دقيقه آگهي در ساعت مجاز نيست. آگهي ها روي شبكه هاي تجاري نبايد از 4 دقيقه و نيم و در شبكه هاي دولتي از 6 دقيقه، به طور ممتد تجاوز كند و فقط پخش يك بار آگهي در بين فيلم مجاز است كه به دو بار رسيد. بيشترين سهم تبليغاتي را شبكه ت.اف 1 با 55% دارا ست.