نشریه مطالعات ایرانی در فرانسه

نشريه مطالعات ايراني» و جمعيت پيشبرد مطالعات ايراني

در حالي كه مطالعات عربي در فرانسه از حمايت هاي مجامع و مؤسسات پر نفوذ متعدّدي با منابع مالي هنگفت همچون مؤسسه جهان عرب برخوردار است ،  از مطالعات ايراني جز از طريق نهادهاي دولتي حمايتي نمي شود. فرانسه، برخلاف كشورهاي ديگر، از كمك هاي محمدرضاشاه براي نشر مجلّات دانشگاهي يا تأمين بودجه برقراري دوره هاي درسي چندان نصيبي نبرد. تقريباً يگانه فعاليت « جمعيت پيشبرد مطالعات ايراني انتشار نشريه مطالعات ايراني است كه در سال 1972 به همّت ژينيو ،  اوبن ، لازار و گيرشمن تأسيس شده است . اين نشريه ، هر چند عمدتاً به درج مقالاتي در زمينه ايران باستان وفقه اللغه ايراني اختصاص دارد. به عنوان يگانه نشريه فرانسوي زباني كه منحصراً به تمدن ايراني عنايت دارد حاوي مقالاتي در زمينه هاي تاريخ وادبيات و مردم شناسي فرهنگي نيز هست. از سال 1983 به اين سو ، اين جمعيت به ژينيو مأموريت داده است كه يك سلسله كتاب نيز تحت عنوان نشريات مطالعات ايراني منتشر سازد.

مشخصه مطالعات ايراني در فرانسه تفّوق تحقيقات باستانشناسي و زبانشناسي در باره ايران پيش از اسلام است. از نظر علمي ، مؤسسات تحقيقاتي چندان در بند توجّه رسانه هاي گروهي به ايران و افغانستان نبوده اند . شگفت آن كه پس ازانقلاب اسلامي مطالعات عربي وسعت گرفت در حالي كه همان حمايت هاي مالي اندكي كه پيشتر از مطالعات ايراني مي شد نيز محدود گشت و كُرسي زبان فارسي در مؤسسه السنه شرقي پاريس ، اوّل بار پس از تأسيس آن درسال 1797 ، به مدت  3 سال تعطيل شد. اين وضع  دور از انتظار نشان مي دهد كه ، در حوزه علوم اجتماعي ، اصرار بر تفكيك سياسي و قومي تمدّن هاي عرب ، ترك ، وايراني در خاورميانه ، كه سنّت تحقيقاتي فرانسه بدان عمل مي كرده، چقدر نامعقول و بي معناست.