ازدواج در فرانسه
ازدواج در فرانسه
ازدواج یک قانون عمومی، قانونی و جدی است که یک مرد و یک زن خود را به یکدیگر در یک دوره زمانی متعهد می‌دانند، و برای بنا کردن کانون خانواده با هم پیمان زناشویی می‌بندند. حق ازدواج و تشکیل خانواده یک حق اساسی انسانی (ماده 12 کنوانسیون اروپایی حقوق بشر) در نظر گرفته شده‌است.
تا قبل از انقلاب فرانسه، تنها ازدواج مذهبی به رسمیت شناخته می‌شد. قانون 20 سپتامبر سال 1792 ازدواج مدنی را بنیاد می‌نهد، ثبت نام در تالار شهر صورت می‌گیرد، و تنها این ازدواج در چشم قانون معتبر شناخته می‌شود. ازدواج مدنی بر هر گونه مراسم مذهبی مقدم است و عدم رعایت این قاعده به منزله یک جرم است. بنابراین بدون در نظر گرفتن وابستگی های مذهبی، ازدواج مدنی باید در مقابل شهردار قبل از انجام ازدواج مذهبی صورت گیرد. ازدواج مدنی تشریفات اداری صرف نیست, بلکه در درجه اول یک عمل حقوقی است که شامل مواجهه با تعدادی از شرایط اعمال شده توسط قانون مدنی است. ازدواج مدنی در شهرداری صورت می‌گیرد و یک مراسم رسمی با حضور زوج ها و بستگان نزدیک است که در شهرداری به ثبت می رسد و پس از آن است که مراسم ازدواج مذهبی در کلیسا صورت می‌گیرد.[۱]
حقوق ازدواج در فرانسه
در حقوق فرانسه نکاح یک عقد محکم و دائمی است. در فرانسه قانونی که پایه اولیه نظامات مربوط به ازدواج را تشکیل داده ناشی از حقوق مسیحی است که معتقد به جنبه مقدس ازدواج می‌باشد. در این مذهب «نکاح یکی است و دائمی است» یعنی از یک طرف نکاح واقع می‌شود بین یک مرد و یک زن؛ بنابراین تعدد زن یا شوهر باطل است و از طرف دیگر نکاح رابطه‌ای است دائمی و غیرقابل فسخ. تفکیک بین قانون ازدواج و مذهب کامل است و کلیه فرانسویان از هر کیش که باشند مطیع قانون مدنی خواهند بود. در فرانسه تراضی طرفین, کافی برای صحت عقد نکاح نبوده و تا موقعی که متصدی اجرای صیغه که مأمور رسمی دولت است وقوع نکاح را با عبارات مخصوصه اعلام نکرده ازدواج واقع نمی‌گردد. از اینرو معلوم می‌شود که مداخله دولت در تشکیل عقد نکاح اهمیت مخصوص داشته و از این حیث با عقود و معاملات عادی اختلاف زیادی دارد. در حقوق فرانسه در امر ازدواج وکالت باطل است چه باید که زن و شوهر شخصا تراضی به ازدواج نمایند. در فرانسه مواد حل نکاح محدود بوده و هیچ یک از طرفین نمیتوانند امور دیگری را در عقد نکاح قید نمایند. در حقوق فرانسه ابدا در عقد نکاح صحبتی از امور مالی به میان نیامده و مهر به هیچ‌وجه معمول نیست-البته بین متعاقدین گفتگوئی راجع به آثار مالی ازدواج نیز می‌شود ولی این مطلب در قباله علیحده مذکور گردیده و ابدا قباله نکاح اشاره ای به آن نمینماید و در هر صورت قانونگذار فرانسوی ارزش مالی برای زناشوئی قائل نیست. زن فرانسوی در اغلب تصرفات خود محتاج به اجازهء شوهر است- گرچه قانون اخیر فرانسه حدود اختیارات مالی زن را قدری توسعه دادهاست ولی هنوز اجازهء زوج برای صحت بعضی از عقود زوجه ضرورت دارد.
ازدواج آزاد
ازدواج آزاد یا پیمان همبستگی مشترک (Le pacte civil de solidarité=pacs) روش دیگری است که دولت فرانسه به رسمیت می‌شناسد. پیمان همبستگی مشترک بیش از پیش توسط فرانسوی‌ها با رقم 195000 در 2011 منعقد شده‌است. این پیمان از سال 1999 به وجود آمده و همه ساله ده ها هزار نفر در فرانسه این توافق‌نامه را امضا می‌کنند. این قرارداد زندگی مشترکی بین 2 شخص بالغ غیرهمجنس یا همجنس برای تدارک دیدن زندگی مشترکشان است. زوج‌های قراردادی تقریبا همان حقوق زوج‌های رسمی را دارند (حتی با توجه به نوع ازدواج زوج ها) آنها از حقوق تقریبا یکسانی برخودارند. دو زوج برای تصریح کردن چگونگی یک زندگی مشترک با هم یک متن قرارداد را می‌نویسند و سپس طی یک اظهارنامه رسمی آن را به دادگاه ارائه می‌دهند. تغییر دادن یا متوقف کردن این ازدواج هم کار طی اظهارنامه‌ای مبنی بر تغییر یا پایان این ازدواج را به دادگاه ارائه می‌گردد.[۲][۳]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ برگرفته‌از http://www.justice.gouv.fr/justice-civile-11861/mariage-/civil -12133
- ↑ برگرفته از http://www.le-pacs.fr/
- ↑ نعيمی گورابی، محمد حسين (1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی.