ارتفاعات و ناهمواری های بنگلادش

1. 1. 3. ارتفاعات و ناهمواری ها

به طور كلي، بنگلادش به عنوان سرزمينی دلتايي با جلگة پهن رسوبي شناخته مي شود. از نظر جغرافیای طبیعی و بر اساس پستی و بلندی  به سه ناحیه مشخص تقسيم مي شود :

1.    تپه ها 2. سرزمين هاي مرتفع 3. جلگه ها

    منطقة تپه اي در بخش چيتاگنگ در جنوب شرقي قرار دارد و عمدتاً از سنگ هاي رسي تشكيل شده است . متوسط ارتفاع تپه ها 1000 پاست . بلندترين قله « مودوك موال » با ارتفاع 3292 پا، در مرز بنگلادش با برمه مي باشد.

    سرزمين هاي مرتفع شامل ناحية « مدهوپور» در شمال شهر داكا و باربند در شمال غربي كشور می باشد. ارتفاع ناحية مدهوپور، كه وسعتي حدود 1500 مايل مربع دارد، بين 30 و 60 پاست. جلگه ها  به كوهپايه اي، سيلابي، دلتايي، آبگير و ساحلي تقسيم مي شوند.

    جلگه های كوهپايه اي در شمال غربي، از شمال به جنوب با يك شيب متوسط سه مايلي امتداد دارند. جلگه هاي سيلابي از رسوبات قاره اي پدید آمده اند. جلگه هاي دلتايي از رسوبات دريايي و قاره اي تشكيل شده و جلگه هاي آبگير از رسوبات دريايي شکل گرفته اند.

    وسعت جلگه ها حدود 90 درصد سرزمین بنگلادش را تشكيل مي دهد. قطعه ای باريك در طول ساحل چيتاگنگ، جلگه ساحلي را مشخص مي كند.

    مرداب ها در بنگلادش وسعت بسيار دارند و تقريباً در همة مناطق مشاهده می شوند (فرزین نیا 1373: 5-6).