ژامبیل ژابایف
ژامبیل
ژامبیل ژابایف شاعر ملی قزاقی متولد ۱۸۴۶ و متوفی سال ۱۹۴۵ میلادی، او در طول جنگ جهانی دوم با الهام از فداکاری رزمندگان و میهن پرستی و ستایش سرزمین مادری خود اشعاری را سروده است. او برای مرد هم شعر می سرود و هم آواز می خواند و قزاق ها اورا به شاعری بدیحه سرا می شناسند. از زمان انقلاب اکتبر برای ساخت جامعه ای نو تلاش کرد و فرهنگ قزاق ها را ارتقاء بخشید. ژامبیل در نزد معلم خود سااوئمبای Suyumbay درس آموخت و به نواختن موسیقی پرداخت که آهنگ های بی نظیری سرود که آهنگ معروفش "آکونس" (akyns) تا قرنها در حافظه مردم قزاقستان باقی ماند. اشعار او در ستایش اسب استپ، یورت و زندگی کوچ نشینی قزاقها سروده شده است.
ژامبیل در مورد زندگی خود می گوید: "در سراسر وجود من جوش زندگی است که آن را در بهترین آهنگ های خود با موجی از احساس و انرژی تازه ای خوانده ام. من شاهد تولد یک کشور جدید در قزاقستان هستم. زندگی برای من تولد و شروعی تازه است جوانی بیست ساله قوی که با شور و شوق فراوان و با گرمی هر چه تمام تر به شکار و خواندن آواز می‌پردازم"
ژامبیل پس از سرودن اشعار و خواندن آوازهای فراوان سر انجام در سال ۱۹۴۵ وفات یافت و در باغی که خود در آلماتی ساخت دفن شد.