تاریخ و تمدن چین
مردم سرزمین چین را باید جزو ملت هایی به شمار آورد که از آغاز دورهی احساس نیاز انسان به انتقال ایده و اندیشهی خود به دیگران از طرق مختلف، به فکر کشف راه هایی پرداخت که بتواند از طریق ثبت اندیشه ها، خود راجاودان سازد.
گفته می شود که کتابت درچین،2000سال پس از کشف و مورد استفاده قرار گرفتن علایم نوشتاری در بین النهرین آغاز شده است، یعنی حدود3000 سال پیش، مکتوب های اولیهی چینی تحت عنوان جیاگووِن که در واقع حروف تصویری هستند و بر روی کاسهی لاک پشت ها حکاکی شده اند، متعلق به دوران سلسله شانگ است که در قرن های 16 تا11پیش از میلاد حکمفرمایی می کرده اند. ولی چنانچه کشفیات اخیری که از منطقه ای به نام جیاخو به دست آمده است ازسوی دانشمندان مورد تایید قرار گیرد.
تاریخ کتابت و استفاده از علایم نوشتاری انسان های اولیه درسرزمین چین به8600 سال قبل برخواهد گشت که در آن صورت قدمت نوشته های کشف شده از جیاخو 3000سال بیشتر از آثار منطقهی بین النهرین خواهد بود.
گرچه کشفیات منطقهی جیاخو هنوز مورد توافق اکثرباستانشاسان قرار نگرفته و موجب مباحثات داغی بین اندیشمندان گردیده است، ولی این اختلافات و مباحثات چیزی از اهمیت و ارزش مکتوبات تاریخی به اثبات رسیدهی تاریخ باستان چین نمی کاهد و بلکه تأکیدی بر جدی بودن این ایده است که فرهنگ تاریخ نویسی درچین، یکی از قدیمی ترین پدیده های جهان بوده و مردم این سرزمین جزو نخستین انسان هایی بوده اند که از علایم نوشتاری برای ثبت وانتقال پیام تاریخی خود استفاده کرده اند[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد (1384). شهر تاریخی زیتون(چوانجو)، یادگاری از حضور ایرانیان در چین، مجله چشم انداز، شماره 19.
- ↑ سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد1.ص 107-108.