پیمان بغداد
قراردادهمکاری سیاسی–نظامی بین عراق و ترکیه امضا شده بود که انگلستان، پاکستان و ایران به این پیمان پیوستند و در بغداد به امضا رسید که مشهور به پیمان بغداد شد. در سال ۱۹۵۲م. به مناسبت سالگرد امضای قرارداد انگلیس با شرکت نفت عراق، شورش گسترده‌ای در کشور عراق بر پا شد که نه تنها کارگران، بلکه طبقه روشنفکر را نیز در بر گرفت.
آوریل ۱۹۳۵م. "شاه فیصل دوّم" در حالی سر رشته امور را به دست گرفت که عراق، یکپارچه آشفته بود. فیصل برای اجرای برخی اصلاحات اجتماعی، "نوری‌سعید" را کنار گذاشت و "فاضل‌جمالی" را مامور تشکیل کابینه کرد. انتخاب دکتر "محمد فاضل‌جمالی" به عنوان مهره آمریکا و خریدار اسلحه از این کشور، نشانه گام‌نهادن استعمار جدید ایالات متحده در سیاست عراق بود. جمالی با اعطای آزادی‌های نیم‌بندِ داخلی، فعالیت احزاب چپ‌گرای طرفدار شوروی را محدود و اعضایشان را دستگیر کرد. در مقابل، مخالفان دولت نیز زیر چتر "جبهه ملی" متحد شدن[۱][۲].
نیز نگاه کنید به
پیمان امنیتی بغداد؛ پیمان سنتو؛ پیمان همکاری های منطقه ای(آر.سی.دی)
کتابشناسی
- ↑ توسلی، محمد مهدی(1403). یادداشت های روزانه.
- ↑ پیمان بغداد(1403). ویکی پدیای فارسی قابل بازیابی از https://fa.wikifeqh.ir
نویسنده مقاله
محمد مهدی توسلی