پوشش گیاهی تونس
تونس را از زمان‌های دور به علت سرسبزی و پوشش گیاهی آن به‌ویژه باغ‌های زیتون و مرکبات، «تونس الخضراء» می‌خوانند (ابن ابی دینار، ۲۱:۱۲۸۶). خاک تونس در مناطق شمال و شرق این کشور بسیار حاصلخیز و از تنوع گیاهی فراوانی برخوردار است، سه درصد از مساحت تونس را رمل و شنزار تشکیل می‌دهد و هرچه از شمال به سوی مناطق مرکزی و جنوبی پیشروی کنیم، از سرسبزی خاک کاسته و بر حجم و وسعت بیابان‌ها و صحراها افزوده می‌شود. حرکت شن‌های روان و پیشروی آن به مناطق دیگر، یکی از چالش‌های مهم زیست‌محیطی کنونی تونس است.
مساحت جنگل‌های این کشور بالغ‌بر ۵۵۵ هزار هکتار است. بیشتر زمین‌های کشاورزی در مناطق شمالی و غربی کشور متمرکز است. زیتون و انجیر از درختان اصلی و بومی تونس است. پژوهشگران تونسی برآنند که برنج، نیشکر، ابریشم، نارنج، لیمو، آلوچه سیاه، شاه‌بلوط و پسته را ایرانی‌ها در دوران اسلامی با خود به تونس بردند (کعاک، ۱۳۸۷: ۲۲۶).
مرکبات، گندم، جو، انگور، پرتقال، هلو، گلابی، هندوانه و شاتوت از مهم‌ترین فرآورده‌های کشاورزی تونس است، فرآورده‌های زیتون در شهر صفاقس و تولید خرما در مناطقی، مانند نفطه وتوزر که در تونس موسوم به خرمای «دقله» یا «دگله» است، از کیفیت بسیار خوبی برخوردار است و به خارج از کشور صادر می‌شود، تونس دارای مقام چهارم تولید زیتون در جهان است، جزیره جربه واقع در جنوب شرقی تونس از مهم‌ترین مناطق کاشت و برداشت برنج دانه‌درشت است. سبزی‌های معطر، مانند تره، شاهی، تلخون و مرزه در تونس کاشته نمی‌شود و از ریحان نیز در گل‌فروشی‌ها استفاده می‌شود، برخی از سبزیجات به نام «قناریه» و «بسباس» نیز در تونس استفاده می‌شود که به‌نظر می‌رسد در ایران وجود ندارد. توت و ابریشم در خلیج قابس به عمل می‌آید.