مدیریت آموزش و پرورش در چین معاصر

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۲۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۳۰ توسط Momeni (بحث | مشارکت‌ها)
آموزش در چین

در کشور چین، سیستم مدیریت بر بخش آموزش این کشور دولتی است و وزارت آموزش این کشور که بالاترین مرجع و نهاد مسئول آموزش است و زیر نظر شورای دولتی فعالیت می­ کند، متولی امر آموزش از پیش دبستانی گرفته تا پایان تحصیلات دانشگاهی در سرتاسر کشور به ­شمار می ­رود.

وظایف وزارت آموزش و پرورش چین

وظایف و مسئولیت ­ها و اختیارات وزارت آموزش و پرورش چین عبارتند از:

تهیه و تدوین و ارائه­ ی سیاست­ های آموزشی؛

کلاس درس در مدرسه ای در چین

تهیه، تدوین و ابلاغ قوانین و مقررات آموزشی؛

هدایت و مدیریت و نظارت و اجرای کلیه­ ی مسائل مربوط به بخش آموزش کشور؛

اصلاح ساختار آموزشی؛

توسعه ­ی ساختار و زیرساخت ­های آموزشی؛

تأمین بودجه و هزینه ­های آموزشی از منابع داخلی و اخذ وام ­های خارجی؛

تحقیق و پژوهش لازم برای رشد استانداردهای آموزشی؛

تهیه و تأمین مواد و منابع مورد نیاز سیستم آموزشی؛

برگزاری آزمون­ های لازم و تأمین مواد آموزشی مورد نیاز آزمون­ ها در مقاطع و سطوح مختلف؛

اجرا، مدیریت و ارزیابی آموزش اجباری 9 ساله، ریشه کن سازی بی­ سوادی در سطح کشور؛

مدیریت آموزش عالی در مقاطع و سطوح و انواع مختلف آموزش عالی در کشور؛

هدایت و مدیریت آموزش مناطق اقلیت نشین؛ تهیه قوانین و مقررات لازم برای تحصیل دانشجویان چینی در خارج از کشور و دانشجویان خارجی شاغل به تحصیل در دانشگاه­ های چین؛

مدیریت مؤسسات و مراکز آموزشی چین در سایر کشورها؛

تهیه تدوین و سیاست­ های اعطای تحصیلات و بورس ­های آموزشی به دانشجویان چینی جهت تحصیل در خارج و دانشجویان خارجی در داخل چین؛

همکاری لازم با نهادهای آموزشی مناطق هنگ­ کنگ، ماکائو و تایوان؛ همکاری و مبادله ­ی تجارب با نهادها و سازمان­ های آموزشی بین المللی از جمله یونسکو؛

و همکاری ­های علمی و آموزشی و مبادلات علمی-آموزشی با سایر کشورها در چهارچوب قوانین و مقررات کشور چین.

این وزارت­خانه در چهارچوب و محدوده ­ی وظایف و اختیارات خود، تا کنون بیش از 2000 قانون و مقررات و بخشنامه را در زمینه­ های آموزشی، مدیریتی، استخدامی، آزمون و صدور گواهینامه­ ی تحصیلی و اصلاح روش ­ها و مقررات، تهیه و تدوین و ابلاغ نموده است.[۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص۱۲۱۷.