گروه های قومی پارسیوان افغانستان
پارسیوان یا فارسیوان یا پارسیبان اصالت ایرانی داشته و بیشتر در
هرات و غرب افغانستان بودند؛ ولی شمار زیادی از آنان در قندهار،
غزنی و مزار شریف سکونت داشتند. در قندهار خلیلی خوانده
۹۹
----------
۱۰
می‌شوند. در مزار شریف نیز عده‌ای به خلیلی و فارسیوان مشهورند.
در زمان احمدشاه و دیگر پادشاهان درانی، هسته اصلی نیروهای
نظامی و دولتی را «غلامان شاهی» تشکیل می‌دادند. غلامان شاهی
بیشتر پارسیوانان سپاه نادرشاه و قزلباش‌ها بودند.آنها در جنگ‌ها
وفاداری بیشتری از خانواده درانی داشتند و پادشاهان درانی هم
اطمینان بیشتری به آنان می‌کردند.
پارسیوانان شیعه امامیه و فارس‌زبان بودند و مقامات و مناصب
بالایی در حکومت داشتند.
خلیلی‌ها در قندهار، اطراف آن و نیز در شمال افغانستان سکونت
دارند و همگی شیعه امامیه و فارس‌زبان هستند؛ اما در قندهار به
دلیل همسایگی با پشتون‌ها، زبان پشتو را نیز فراگرفته‌اند. خلیلی‌ها
در اصل از شیراز بوده و از آنجا به افغانستان رفته‌اند. عده‌ای از آنان
هنوز در اطراف شیراز سکونت دارند. در فرهنگ دهخدا آمده است:
«خلیلی تیره‌ای است از قوم بهمنی از ایلات کهکیلویه فارس».