فرهنگ ژاپن در سده‌های ميانی

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۵ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۴ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «با ورود به دوره كاماكورا و سده‌های میانی در تاریخ ژاپن، ما شاهد دو دربار حكومتی در ژاپن هستیم كه در تاریخ جهان بی نظیر است. در این دوره حكومت سیاسی از دربار امپراتوری به طبقه جنگجویان یا همان سامورایی‌ها منتقل شد، اما در عین حال همچنان دربار ا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

با ورود به دوره كاماكورا و سده‌های میانی در تاریخ ژاپن، ما شاهد دو دربار حكومتی در ژاپن هستیم كه در تاریخ جهان بی نظیر است. در این دوره حكومت سیاسی از دربار امپراتوری به طبقه جنگجویان یا همان سامورایی‌ها منتقل شد، اما در عین حال همچنان دربار امپراتوری در كیوتو وجود داشت كه البته دیگر فاقد قدرت سیاسی بود، اما به عنوان میراث‌دار سنت‌ها و فرهنگ ژاپن عمل می‌كرد. در دوره كاماكورا دربار امپراتور كه به آن كوگه[1] گفته می‌شد، در كیوتو و در ژاپن غربی و دستگاه فرمانروایی جنگجویان كه به آن بوكه[2] گفته می‌شد، در كاماكورا و در ژاپن شرقی قرار داشت. پیرو این وضع هم در این دوره فرهنگ كوگه و فرهنگ بوكه وجود داشت كه اولی همان فرهنگ اشرافی به ارث رسیده از دوران باستان و دومی فرهنگ جدید شكل گرفته در این دوران بود كه حاملین آن طبقه جنگجویان و نیز مردمان عادی بودند. فرهنگ بوكه بر مبنای ستایش مفاهیمی چون وفاداری، شجاعت، شرافت، شمشیر و ... بود (مرتون، 2005: 62).

در كنار دو فرهنگ كوگه و بوكه، فرهنگ بودایی دوران كاماكورا هم هست كه تأثیر آن بر فرهنگ ژاپن حتی بیشتر از دو فرهنگ اولی بود. در این دوره ما شاهد حضور شش راهب بسیار معروف بودایی هستیم كه شش فرقه جدید رواج دادند تا آیین بودایی دوره كاماكورا را در قیاس با بودایی دوران باستان، بودایی جدید بنامند. فرق اساسی بودایی جدید با آنچه پیشتر وجود داشت، عمل گرایی و سادگی بودایی جدید بود كه همین امر منجر به گسترش آن در میان مردم عادی هم شد.

حكومت جنگجویی موروماچی كه بعد از كاماكورا سر كار آمد، دو قرن بر ژاپن حكمروایی كرد، اما عملا نیمی از آن همراه با جنگ‌های داخلی، كشمكش و نا آرامی بود. برغم این کشمکش‌ها، این دوره هم یكی از دوره‌های ممتاز در هنر و فرهنگ ژاپن شناخته می‌شود. ویژگی اصلی این دوره در هم آمیختن فرهنگ كوگه یا فرهنگ اشرافی با فرهنگ بوكه یا فرهنگ سامورایی‌ها، در هم آمیختن فرهنگ سنتی ژاپن با فرهنگی كه از آسیا و بطور خاص چین وارد شد و در هم آمیختگی فرهنگ مركز با فرهنگ مناطق كشور است (یاماكاوا، 2010: 127) كه می‌توان نتیجه همه این‌ها را مردمی شدن فرهنگ در این دوره دانست. آنچه امروزه ما آنها را بیشتر به عنوان نمودهای فرهنگ ژاپنی می‌شناسیم، مانند نمایش نو، نمایش كیوگن[3]، گل‌آرایی ژاپنی یا ایكه‌بانا[4] و مراسم چای همه در این دوره شكل گرفتند.


[1] 公家/Kuge.

[2] 武家/Buke.

[3]  狂言/Kyōgen: نوعی نمایش شاد ژاپنی كه بیشتر به صورت میان پرده اجرا می‌شود.

[4] 生け花/Ikebana.