مکتب اوباکو در ژاپن

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۰ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۲۵ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''مکتب "اوباکو" (黄檗宗/Ōbaku shū):''' آخرین مکتب از حلقه مکاتب ذن است، اما نسبت به دو مکتب قبلی بسیار متأخرتر. این مکتب به دوره ادو(1603-1868) تعلق دارد و بنیانگذار آن "اینگِن"[1] است. معبد اصلی آن "مانبوکوجی"[2] واقع در کیوتو است. این مکتب فاقد متون مشخص و بودی...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مکتب "اوباکو" (黄檗宗/Ōbaku shū): آخرین مکتب از حلقه مکاتب ذن است، اما نسبت به دو مکتب قبلی بسیار متأخرتر. این مکتب به دوره ادو(1603-1868) تعلق دارد و بنیانگذار آن "اینگِن"[1] است. معبد اصلی آن "مانبوکوجی"[2] واقع در کیوتو است. این مکتب فاقد متون مشخص و بودیساتوای مورد پرستش است. مکتب اوباکو که در حال حاضر پیروانی در حدود سیصد و پنجاه هزار نفر دارد، از نظر بنیادین مانند دو مکتب دیگر است، اما عمده تفاوت آن در این است که "اینگن" تعالیم نیایشی مکتب جودو را به ذن اضافه کرده است. لذا بر خلاف دو مکتب قبلی که مراقبه را در سکوت انجام می‌دهند، پیروان این مکتب در حین مراقبه اوراد و ادعیه را زمزمه می‌کنند. از این رو مراقبه در این مکتب حالتی آهنگین دارد.


[1] 隠元/Ingen(1592-1673).

[2] 萬福寺/Manbukuji.