سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی

مقدمه

سلسله ­های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی(Song, Liao, Jin, and Western Xia)(1234-960 میلادی)

در سال 960، سلسله­‌ی سونگ اغلب سرزمین­‌های چین را به تصرف خود درآورده و کایفِنگ(Kaifeng) را به پایتختی خود برگزید و دورانی از شکوفای اقتصادی آغاز شد. در حالی­که سلسله‌­ی خیتان­لیائو(Khitan Liao) بر منچوری، مغولستان کنونی، و بخشی از شمال چین حکومت می­‌کرد. در سال 1115، سلسله‌­ی جورچِن­جین(Jurchen Jin) رشد یافت و طی ده سال سلسله­‌ی لیائو را از بین برد. در عین حال، در مناطقی که امروزه به استان­‌های گَنسو، نینگ­شیا و شانسی معروف است، سلسله­‌ی شیای غربی( از 1032 تا 1227 میلادی) ظهور کرد.

سلسله­‌ی جین، درشمال و کایفِنگ، قدرت را از چنگ سلسله­‌ی سونگ که پایتختش را به خَنجو منتقل کرده بود، درآورد. سلسله­‌ی سونگ جنوبی هم به واسطه­‌ی پذیرش سلسله­‌ی جین به­‌عنوان قدرت مافوق خود، کاملا تحقیر شده بود. در سال­‌های بعد، سرزمین چین میان سلسله­‌های سونگ، جین و تانگوت(Tangut)های شیای غربی تقسیم شد. سونگ جنوبی دوران پیشرفت تکنولوژیکی بزرگی را تجربه کرد که می‌­توان گفت تا حدودی احساس فشار نظامی از سوی شمال این زمینه را فراهم کرد. این توفیقات شامل استفاده از اسلحه­‌های باروتی که نقش بزرگی در پیروزی­‌های دریایی سونگ جنوبی علیه جین در سال 1161 میلادی در رودخانه­‌ی یانگ­تسه ایفا کرد، داشت. افزون بر­این، نخستین پایگاه دریایی چین در سال 1132 میلادی و در دوران امپراتور رِن­زونگ(Renzong) از سلسله‌­ی سونگ پایه گذاری شد.

دوران سلسله­‌ی سونگ از سوی بسیاری به‌­عنوان اوج اقتدار علمی و تکنولوژیکی چین باستان شمرده می­‌شود. در این دوران، اختلافات فلسفی و نظری زیادی میان مخالفان سیاسی اصلاح طلب و محافظه­‌کاران دربار وجود داشت تا این­که در اثر این اختلافات که از اواسط تا پایان قرن سیزدهم ادامه داشت، چینی­‌ها در نهایت فلسفه‌­ی نئوکنفوسیوسی مطرح شده از سوی جوشی(Zhuxi) را اختیار کردند. در دوران سونگ آثار ادبی فراوانی نیز خلق شد و فرهنگ و هنر شکوفا و نقاشان بزرگ آثار هنر بودایی فراوانی به صحنه آمدند.

نیز نگاه کنید به تاریخ چین؛ دوران امپراطوری تاریخ چین؛ سلسله های دوران امپراطوری چین(907-960)