معماری در تونس
معماری تونس دارای ادوار متعددی است و عناصر بربری، فینیقی، رومی، ایرانی، اندلسی و عثمانی موجود در آن نشان‌دهنده آمیختگی و درهم تنیدگی این ادوار تاریخی است. بافت خانه‌ها، بازارها، دروازه‌ها و باغ‌های تونس در مناطق گوناگون این کشور از حضور ویژگی‌های معماری بومی و غیربومی‌گوناگونی حکایت دارد. طرح خانه‌های تونسی از زمان فینیقی‌ها و برگرفته از خانه‌های شهر حیره است که از سبک معماری کلبه ایرانی الهام‌گرفته است (کعاک، ۱۳۸۷: ۶).
۲۳۱
۲۳۲
نخستین نمودهای حضور سبک‌های معماری اسلامی در تونس را می‌توان در بناهایی مانند جامع عقبه بن نافع در شهر قیروان و برخی از قلعه‌های موجود در شهرهای ساحلی تونس مشاهده کرد. معماری اسلامی باگذشت زمان و به‌طور خاص در دوران اغلبیان به دیگر مناطق این کشور گسترش یافت. مهاجرت مسلمانان اسپانیایی معروف به «مورها» یا «موریسکی‌ها» در قرن هفدهم میلادی به تونس، در انتقال هنر معماری اندلسی به این کشور بسیار مؤثر بوده است و این سبک از معماری در بسیاری از ساختمان‌های کلاسیک تونس، مانند مقام ابی زمعه بلوی در قیروان دیده می‌شود. حضور چندصدساله عثمانی‌ها در تونس نیز نقش مهمی در انتقال معماری شرقی به این کشور داشته است (شیلابلر، ۱۳۸۵: ۲۹۰).
امروزه، سبک معماری‌های مختلف شرقی و غربی در ساختمان‌های جدید تونس، به‌ویژه هتل‌ها و رستوران‌ها، دیده می‌شود. سبک معماری بیشتر منازل، کوچه‌ها و مغازه‌های موجود در مناطق شمالی تونس آمیزه‌ای از معماری اسلامی و فرانسوی است و بسیاری از هندسه معماری ساختمان‌ها و بناهای موجود در مناطق مرکزی و جنوبی این کشور نیز دارای معماری اغلب اسلامی-بربری است.