صنعت سينمای ژاپن در عصر جدید
هنری که به عنوان تماشایی به ژاپن وارد شد، خیلی زود با تغذیه از تنه درخت تنومند فرهنگ غنی ژاپن بارور و جایگاه سرگرمی نخست مردم را به دست آورد. این سینما قبل از جنگ جهاني دوم دورانی طلایی را پشت سر گذاشت، دوراني كه در اوج آن تعداد سالن‌هاي سينما در ژاپن به 2471 سالن در سال 1941 و تعداد تماشاگران هم به حدود 470 ميليون نفر رسيد (هاسه‌گاوا، 2013 : 77). اين تعداد البته در سال‌هاي بعد و با شدت گرفتن جنگ، رو به كاهش گذاشت، اما بعد از جنگ با شكل گيري دوران طلايي بعد از جنگ دوباره رو به افزايش گذاشت.
سال 1960، آخرين سال از چهار سالي بود كه در آن بيش از يك ميليارد تماشاگر در سالن‌هاي سينما براي ديدن فيلم حاضر شدند و از پايان اين سال به بعد است كه تعداد تماشاگران به شكل بسيار چشمگيري رو به كاهش گذاشت. در سال 1960 دو ركورد ديگر ثبت شد و بعد آمارها رو به كاهش گذاشت. در این سال تعداد سالن‌هاي سينما به 7457 سالن رسيد كه 57 سالن بيشتر از سال قبل بود و اين بالاترين تعداد سالن سينما در تاريخ سينماي ژاپن است (ئه‌رِن، 2021). سال بعد اين تعداد با كاهش 226 عددي به 7231 سالن رسيد و سال بعد از آن هم حدود 400 سالن ديگر كم شد. در پايان دهه 1960 هم، تعداد سالن‌هاي سينما به كمتر از نصف آنچه در آغاز اين دهه بود رسيد (همان). همه اين كاهش‌ها يك علت داشت؛ شروع دوران تلويزيون و رواج گسترده آن در جامعه به خصوص جامعه ژاپن، كه خود يكي از بزرگترين توليد كنندگان دستگاه‌هاي تلويزيوني در جهان بود. علاوه بر تعداد سالن‌هاي سينما، تعداد فيلم‌هاي ساخته شده در سال 1960 هم به بالاترين تعداد خود در سال‌هاي بعد از جنگ رسيد. تعداد فيلم‌هاي ساخته شده در اين سال 547 عنوان فيلم بود كه حدود 54 عنوان بيشتر از سال قبل بود. اين تعداد در سال بعد تنها 12 عنوان كاهش، اما سال بعد از آن به يكباره 160 عنوان كاهش پيدا كرد و به 375 عنوان رسيد (همان). بعد از آن هم هر ساله كمي بيش يا كمتر از اين تعداد فيلم ژاپني ساخته شد (همان).
رواج و همه گیر شدن تلویزیون، به خصوص بعد از رنگی شدن تلویزیون، به سرعت به دوران طلايي صنعت سينماي ژاپن پايان داد (كوروساوا، 2010: 9). در اوائل دهه 1970 شرکت دای‌ئِی[1] یکی از شرکت‌های بزرگ سینمایی ژاپن ورشکست شد (ساتو، 1996 : 306). با آغاز دهه 1980 خیلی از استودیوهای فیلمسازی شرکت‌ها ناکارآمد و تعطیل شدند. در این دهه اتفاق مهم دیگری رخ داد که تأثیر زیادی بر صنعت سینما داشت و آن ساخت و عرضه دستگاه‌های ویدئوئي به بازار بود كه تماشاگران را قادر می‌ساخت در خانه خود به تماشای فیلم‌ها بنشینند و نیازی به حضور در سالن‌های سینما نداشته باشند. این مسأله تأثیری مستقیم بر تعداد سالن‌های سینما داشت و علت شروع روند کاهش تعداد سالن‌های سینما از سال 1980 تا سال 1993 بود. كاهش تعداد سالن‌ها به معني كاهش تعداد تماشاگراني بود كه براي ديدن فيلم در سالن‌ها حاضر مي‌شد و اين مسأله بي شك بر توليد و عرضه فيلم هم تأثير گذار بود (كوروساوا، 2010 : ص 10 -12). دوران اقتصاد حبابي در ژاپن كه از 1986 شروع شد و در سال 1991 به پايان رسيد، ابتدا به نظر مي‌رسيد تأثير مثبتي بر سينماي ژاپن خواهد داشت، اما اين دوران چه به لحاظ تعداد سالن‌هاي سينما و چه به لحاظ تعداد فيلم‌هاي توليد شده با كاهش همراه بود (همان: 10).
نشانه‌هاي بهبود در صنعت سينماي ژاپن از نيمه دوم دهه 1990 مشاهده شد. از سال 1993 به بعد تعداد سينماها رو به افزايش نهاد و از 1732 سالن سينما در سال 1993 به 2221 سالن در آخرين سال اين دهه رسيد (ئه‌رِن، 2021). با اين همه در تعداد فيلم‌هاي توليدي ژاپن افزايش خاصي مشاهده نشد و در طول دهه 1990 در برخي سال‌ها با افزايش و در برخي از سال‌ها با كاهش همراه بود. بيشترين فيلم توليدي مربوط به سال 1995 با 289 فيلم بود، اما در همين سال تعداد فيلم‌هاي خارجي –عمدتاً هاليوودي– نمايش داده شده در ژاپن 321 فيلم بود (همان). در اين سال سهم فيلم‌هاي ژاپني از مجموع در آمد بليت فروشي سينماها (حدود 68 ميليارد و 473 ميليون ين)؛ 37% در برابر 63% سهم فيلم‌هاي خارجي بود. در واپسين سال دهه 1990، تعداد فيلم‌هاي ساخته شده در ژاپن به 270 فيلم رسيد كه باز هم كمتر از تعداد فيلم‌هاي خارجي‌اي بود (298 فيلم) كه به اين كشور وارد شد (همان).
اما با آغاز دهه 2000 تحركي در صنعت سينماي ژاپن مشاهده شد كه در نهايت منجر به آمار بسيار درخشان در صنعت سينماي اين كشور گشت. با استناد به آمار اتحادیه تولیدکنندگان سینمای ژاپن[2] سال 2014 تعداد فيلم‌هاي ژاپني به رقم بي سابقه 615 فيلم رسيد كه اين عدد حتي بيشتر از تعداد فيلم‌هاي سال 1960 است. اين تعداد سال قبل از آن 591 فيلم بود كه در سال 2014 افزايشي برابر با 24 عدد فيلم داشت. همچنين تعداد سالن‌هاي سينما در سال 2014 افزايشی برابر با 46 سالن نسبت به سال را داشت. اين افزايش در مورد تعداد تماشاگراني كه در سالن‌هاي سينما حاضر شدند و نيز در مورد در آمد حاصل از نمايش فيلم هم صادق است. در مورد تعداد تماشاگران، افزايش در حدود شش ميليون نفر و در مورد در آمد حاصل از نمايش فيلم هم افزايشي در حدود سه ميليارد ين مشاهده مي‌شود. در واقع صنعت سينماي ژاپن در ادامه موفقيت‌هاي خود از سال 2012 به بعد توانست تعداد توليدات سالانه خود را به بيش از 500 فيلم در سال برساند (همان).
در سال 2019، تعداد فیلم‌های ژاپنی اکران شده در سینماهای کشور به رقم بالای 689 حلقه فیلم رسید که بالاترین میزان در تاریخ سینمای بعد از جنگ این کشور است (همان). در همین سال 194 میلیون و 910 هزار نفر در سالن‌های سینما به تماشای فیلم نشستند و در آمد حاصل از نمایش فیلم‌های ژاپنی 142 میلیارد و 192 میلیون ین بود (همان). این میزان برابر 54.4 درصد کل فروش سینمای این کشور در این سال یعنی 261 میلیارد و 180 میلیون ین بود (همان).
[1] 大映/Daiē : اين شركت سال 1942 تأسيس شده بود.
[2] 一般社団法人日本映画製作者連盟/Ippan shadan hōjin Nihon eiga Sēsakusha renmē.