مطبوعات در چین

مطبوعات چین در دوران حاکمیت حزب کمونیست

پس از روی کار آمدن حزب کمونیست در چین، رابطه­ی مطبوعات و روزنامه­ها با دولت و حاکمیت در این کشور، 5 مرحله و فاز مختلف و گوناگون را پشت سر گذاشته که هر یک از این مراحل ویژگی­های خاص خود را دارند.

1-مرحله­ی نخست از دوران تأسیس جمهوری خلق چین در سال1949آغاز و تا سال1966(آغاز دوران انقلاب فرهنگی) ادامه داشت. در این دوران مالکیت خصوصی از تمام مطبوعات و روزنامه­ها سلب و به تدریج همه­ی رسانه­ها به ارگان حزب کمونیست تبدیل شدند. سلطه­ی حزب و دولت بر مطبوعات در دوران تخیلی«جهش بزرگ به جلو»(1959 تا1962) که بیش از حد به جایگاه طبقاتی تأکید و انحراف از واقعیت ها حاکم بود، بیش از پیش سایه انداخت.

2-مرحله­ی دوم از سال1966آغاز و تا سال1978(پایان دوران انقلاب فرهنگی و حاکمیت اندیشه­های مائو و باند چهار نفره) ادامه یافت. در این مرحله انتشار تقریبا تمام روزنامه­ها، به غیر از 43روزنامه­ی متعلق به حزب، متوقف گردید. تمام روزنامه­های استانی نیز دقیقا مطالب منتشره از سوی روزنامه­ی خلق که ارگان رسمی و سخنگوی حزب کمونیست و دولت بوده و هنوز هم هست، را کپی کرده و تمام تیترها، سوتیترها، مطالب، اخبار و مقالات آن را عینا منتشر می­کردند. در آن دوران مردم اخبار و مطالب این رسانه­ها را تماما دروغ، مبالغه آمیز و توخالی می­پنداشتند.

3-مرحله­ی سوم از سال1978(آغاز دوران اصلاحات) شروع و تا سال1989(تظاهرات خشونت آمیز میدان تیَن اَن مِن) ادامه یافت. دورانی که در یازدهمین اجلاس کمیته­ی مرکزی حزب کمونیست اندیشه­های اصلاح طلبانه و سیاست درهای باز دِنگ شیائو پینگ به تصویب و به مورد اجرا گذاشته شد. سیاست اصلاحات بار دیگر زمینه را برای شکوفایی مطبوعات و رسانه­ها فراهم کرد. مهم­ترین هدف رسانه­ها در این دوران تلاش برای به دست آوردن آزادی مطبوعات بود. توقف سوبسیدهای دولتی به مطبوعات و افزایش درآمدها از طریق چاپ آگهی و تبلیغات شرکت­ها و پرداختن به سایر فعالیت­های اقتصادی در این مدت، راه را برای استقلال بیشتر مطبوعات فراهم و در نتیجه، خودمختاری مدیران و سردبیران افزایش و رسانه­های چین شاهد سریع­ترین رشدها بودند.

4-آغاز جنبش دانشجویی میدان تیَن اَن­مِن در سال1989 و سرکوب خشونت آمیز آن، فاز چهارم مطبوعات چین به­شمار می­آید. در این دوران، روزنامه نگارن و سردبیران مطبوعات با شرکت در تظاهرات، گزارش­های مستقل و آزادی از رویدادها و حوادث و جریان اعتراضات مردمی و دموکراسی خواهی آنان منتشر و به اعتراضات مردمی پیوسته بودند. آن­ها با حمل پلاکارت­هایی با مضمون«ما را باور نکنید، ما دروغ می­گوییم» همبستگی خود را با جریانات سیاسی و اجتماعی روز اعلام می­کرده و مستقلا به تحلیل مسایل سیاسی روز می­پرداختند. با سرکوب تظاهرات دانشجویی، بهار مطبوعات نیز خیلی زود به پایان رسید و پاییز سختی آغاز شد. رهبران و مقامات حزبی، مطبوعات و رسانه­ها را به همراهی با عوامل بورژوا متهم و آن­ها را تحت فشار شدید قرار دادند. بدین­گونه بود که گفتمان امید بخش قانونی شدن فعالیت و آزادی مطبوعات سریعا فروکش کرد.

5-با محدود شدن فضای باز سیاسی به روی مطبوعات پس از جریان میدان تیان اَن­مِن،  مطبوعات شاهد عقبگرد از صحنه­ی سیاسی و پیش گرفتن رویکردی اقتصادی و بازاری که اجازه می­دهد رسانه­ها هرچه بیشتر به تجاری شدن روی آورده و سریع رشد و گسترش یابند[i]، و همزمان با محدودیت­های فراوانی در زمینه­های سیاسی و اجتماعی مواجه شوند. در این روند ترکیبی از« منطق حزبی و منطق شدید بازار» که از ویژگی­های امروز مطبوعات و رسانه­های چینی است، اعمال می­شود(Ting Ni,2005).

دسته بندی مطبوعات در چین

امروزه، با توجه به آغاز پنجمین مرحله از روند مطبوعات در چین، می توان رسانه­های مکتوب(روزنامه) این کشور را که تعداد عناوین آن­ها بالغ بر2200عنوان با تیراژ کلی بیش از6/96میلیون نسخه[ii] در روز است را در گروه­های زیر دسته بندی کرد:

1-مطبوعات ارگان حزب کمونیست: مانند روزنامه­ی پرتیراژ خلق[1](به زبان­های، چینی، انگلیسی، عربی، اسپانیایی، فرانسوی به صورت آنلاین) و سایر مطبوعات و روزنامه­های وابسته و مطبوعات استانی این مؤسسه.

2-مطبوعات تجاری و روزنامه­های تخصصی: مانند روزنامه­ی وِن خویی[2]، روزنامه­ی خلق راه آهن[3]، و روزنامه­ی تجارت چین[4].

3-روزنامه­های ارگان شهرها: مانند روزنامه­ی جوانان پکن[5]، روزنامه­ی شهری غرب چین[6]، و سایر روزنامه­های عصری که در شهرهای بزرگ منتشر می­شوند.

4-نشریات مربوط به تجارت و بازرگانی: مانند روزنامه­ی تجاری چِنگ­دو[7]، و اقتصاد روز[8].

5-روزنامه­های ارایه کننده­ی اطلاعات خدماتی: مانند روزنامه­ های«راهنمای خرید» و «راهنمای خرید کالای بهتر».

6-نشریات گزیده­ی اخبار و مقالات: مانند روزنامه­ی گزیده­ی اخبار.

7-روزنامه­ها و نشریات متعلق به ارتش: مانند روزنامه­ی ارتش آزادیبخش خلق.

البته در کنار این روزنامه­ها، طیف وسیعی از هفته نامه­ها و مجلات هفتگی و یا شماره­ی آخر هفته­ی روزنامه­های یومیه منتشر می­شود که به خاطر گزارش­های مفصل و تحلیلی از مسایل سیاسی و اجتماعی روز از داخل و خارج کشور آن­ها، با استقبال فراوان خوانندگان قرار می­گیرند. اکثر قریب به اتفاق روزنامه­ها در این کشور به زبان چینی رسمی ماندارین منتشر می­شوند، ولی برخی از روزنامه­های دولتی در مناطق اقلیت نشین این کشور مانند مغولستان داخلی، سین کیانگ و تبت، به زبان محلی چاپ می­گردند. در چین حدود 20روزنامه نیز به زبان انگلیسی چاپ و منتشر می­شود که روزنامه­های چاینا دیلی، گلوال تایمز، روزنامه­ی آنلاین خلق، از جمله­ی آن­ها هستند.

لازم به ذکر است­که، همانگونه که هنوز در این کشور روزنامه­ی خصوصی وجود ندارد، مطبوعات و رسانه­ی مستقل متعلق به اقوام و اقلیت­های نژادی(55 اقلیت قومی غیر از نژاد خَن) هم در این کشور به چشم نمی­خورد.

سیستم توزیع مطبوعات و نشریات

تا سال1990میلادی که تمامی مطبوعات چین از سوبسید دولتی استفاده می­کردند، اکثر روزنامه­ها و منشورات نیز توسط پست دولتی توزیع می­شد. ولی با اجرای موفقیت آمیز اصلاحات اقتصادی و سیاست دولت مبنی بر اجرای اصلاحات تدریجی در بخش رسانه­ها، زمینه برای چاپ آگهی­های تجاری و تبلیغاتی و کسب درآمد از این طریق فراهم و نشریات بخش عمده­ای از هزینه­های خود را از این راه به دست آوردند. کاهش حمایت دولت از نشریات و مطبوعات و افزایش تقاضا و نیاز مردم به روزنامه­ها و مجلات با کیفیت، رقابت شدیدی را در میان آنان برای جذب خوانندگان به وجود آورد. لذا، در شبکه­ی توزیع مطبوعات نیز تحولات عمیقی روی داد، به نحوی­که با آغاز قرن 21تقریبا تمامی روزنامه­ها و مطبوعات سیستم توزیع خاص خود شامل: از طریق پست، دکه­های مطبوعات، خرده فروشی­های خیابانی و... را دارند. (www.pressreference.com)

---

[1] - Peoples Daily.

[2] - Wenhui Ribao.

[3] - Renmin Tiedabao.

[4] - Zhogguo Shengbao.

[5] - Beijing Youth Daily.

[6] - Huanxi Dushibao.

[7] - Chengdu Business Daily.

[8] - Economic Daily.

---

[i] - طبق آمار، در سال1997میلادی، تعداد روزنامه ها و مجلات در چین از 27هزار عنوان فراتر رفت.

[ii] - طبق آمار جهانی، تعداد عناوین و تیراژ مطبوعات در چین در ردیف اول جهان قرار دارد و روزنامه های منتشره در این کشور5/14درصد کل روزنامه های جهان را به خود اختصاص داده و برای هر یکهزار نفر 86/75نسخه روزنامه منتشر می شود(Ting Ni- 2005).

مجلات و نشريات مهم و تأثير گذار

زماني مجله­هايي هم­چون مروری بر پکن[1]، چین مصور[2]، چین امروز[3]، و چین خلقی[4]، و روزنامه­هايي مثل  روزنامه­ی مردم، و راديو بين الملل چين، اصلی­ترین رسانه­های گروهی برای معرفي کشور چين به خارجيان بودند، اما در سال­هاي اخير، این کشور با بهره­گيري از فن­آوری­هاي نوین ارتباطي گام­های بلندی در این زمینه برداشته است.  

گروه انتشارات بين المللي چين[5]، در سال1949 با هدف معرفي چين به دنيا از طريق كتاب، مجله و وب­سايت بنيان نهاده شد و اكنون بيش از 20 شعبه در چين و 12 شعبه در آمريكا، انگليس، آلمان، بلژيك، روسيه، مصر، مكزيك، ژاپن، و هنگ­كنگ دارد. تعداد كاركنان آن3000 نفر است كه100 نفر آن­ها خارجي هستند. اين انتشاراتي هر سال بيش از3000 عنوان كتاب و30 نشريه­ی ادواري به بيش از10 زبان منتشر مي­سازد. اين انتشاراتي وب­سايت معروف WWW.CHINA.IRG.CN و­30 سايت ديگر را ساماندهي مي­كند. نمونه­هاي مجلات آن عبارتند از:

مجله­ی مروری بر پکن[6]: از هفته نامه­هاي معتبر سراسري چين است و به­صورت هفتگی در پكن منتشر مي­شود. نخستین شماره­ی آن در سال1958 منتشر شد. گزارش­ها و مقالات آن در مورد امور فرهنگي، اقتصادي، سياسي و اجتماعي و تحولات چين است . تيراژ هر شماره 70هزار نسخه اعلام مي­شود. این مجله، علاوه بر سراسر چين، در150 كشور و منطقه هم هم­زمان توزيع مي­شود. نسخه­ی چاپي آن به زبان انگليسي است ولي نسخه­ی آنلاين مجله به زبان­هاي انگليسي، ژاپني، فرانسوي، آلماني، و چيني روی سایت قرار می­گیرد. گفته می­شود که سايت این مجله بيش از700 هزار بازديد كننده دارد. (www.bjreview.com.cn)

چین مصور[7]: این مجله در سال1950 بنياد نهاده شد و هم اكنون به زبان­هاي چيني، انگليسي، كره­اي، و روسي به چاپ مي­رسد. نسخه­ی آنلاين آن به زبان­هاي چيني، ژاپني، روسي، فرانسوي، آلماني، ايتالياي و عربي است.

مجله­ی زنان چين[8]: اين مجله توسط فدراسيون سراسري زنان چين منتشر مي­شود. نخستین شماره­ی آن در سال1939 به چاپ رسيد. هم اكنون این نشریه به­صورت دو ماهانه منتشر مي­شود. اين مجله در سال­هاي 2003 و 2005 مقام دوم و سوم را در سطح ملي به­دست آورد.

روزنامه­ی گلوبال تایمز[9]: اين روزنامه در آوريل سال2009 به زبان انگليسي آغاز به انتشار نمود و هم اكنون از روزنامه­هاي مطرح اين كشور است که توسط ليگ جوانان چين وابسته به حزب كمونيست منتشر مي­شود.

ماهنامه­ی گلوبال[10]: اين ماهنامه توسط خبرگزاری شين­خوا منتشر مي­شود و اخبار و اطلاعات فرهنگي، سياسي، اجتماعي، و اقتصادي كشورهاي مختلف دنيا را منعكس مي­سازد.

مجله­ی شهر مصور[11]: اين مجله­ی مصور از مجلات محبوب چيني هاست.

مجله­ی جامعه­ی بین المللی در چین[12]: مجله­اي است ويژه­ی خارجي­هاي مقيم چين و هر دو هفته يك بار به زبان انگليسي منتشر مي­شود.

هفته نامه­ی آخر هفته­ی شهر[13]: نخستین شماره­ی آن در سال1998 منتشر شد و مجله­ی سرگرمي محسوب مي­شود. این مجله هر دو هفته يك­بار هم­زمان در شهرهای شانگهاي و پكن منتشر مي­شود و اطلاعاتي در باره­ی بازار، چه بخريم؟ كجا برويم؟ .. و معرفي گالري­ها، رستوران­ها و ... ارايه مي­دهد.

مجله­ی چین و جهان[14]: مجله­ای است تمام الكترونيك و مسايل چين معاصر را منتشر مي­كند.

ماهنامه­ی چین[15]: اين مجله چين دموكراتيك را ترسيم مي­کند.

مجله­ی بهار چین[16]: این مجله در سال1982 تأسیس شده و از نشريات ادواري طرفدار دموكراسي در چين است.

مجلات و نشریات اسلامي

اگر چه انتشار نشريه­هاي ادواري و غير منظم با محتواي اسلامي از گذشته­هاي دور و حتي در دوران جنگ ضد ژاپني چين در بين مسلمانان از سابقه­ی نسبتا طولاني برخوردار است، ولي گسترش انتشار مجلات اسلامي توسط بخش­هاي غيردولتي و مساجد و مراكز اسلامي پس از اجراي اصلاحات و در بيست سال آخر قرن بيستم از نظر تعداد و كميت در جامعه چين بي سابقه است.

انتشار حدود يكصد عنوان نشريه توسط مسلمانان مناطق مختلف چين در طول سه دهه­ی گذشته، اگر چه در مقايسه با بيش از يازده هزار عنوان مجله و روزنامه­ی منتشره در اين كشور از نظر كميت و كيفييت نا چيز و غيرقابل توجه است، ولي اين اقبال بيانگر رويكرد جامعه­ی مسلمانان اين كشور به حفظ‌ هويت و استفاده از فرصت ايجاد شده و ابزار مطبوعاتي براي مطرح ساختن فرهنگ، تاريخ و گذشته­ی خود و اثبات وجود جامعه­ی چند ده ميليوني مسلمان در جامعه­ی3/1 ميليارد نفري چيني است. از میان نشریات اسلامی، ماهنامه­ی «المسلم الصيني» كه به دو زبان چيني و اويغوري منتشر مي­شود و ماهنامه­ی «مطالعات قوم خوي» كه به ترتيب از سوي انجمن اسلامي سراسري چين و آكادمي علوم اجتماعي استان خودمختار نينگ­شيا و با بودجه­ی دولت چين منتشر و در دكه­ی مطبوعات توزيع مي­شوند، تنها نشريات اسلامی هستند که به صورت رسمی و با مجوز دولتي منتشر می­گردند. بقیه­ی مجلات و نشریات اسلامی، به صورت غیر رسمی و غیر منظم و بدون مجوز رسمی دولت بوده و اجازه­ی فروش و توزیع رسمی را ندارند. و لذا، با کمک­های مالی مردمی و نا منظم منتشر و به صورت رایگان توزیع می­شوند که برخي از این نشریات به شرح زیر می­باشند:

  1-  ماهنامه­ی«اطلاعات مسلمانان»: اين ماهنامه در سال1999 توسط انجمن آموزش فرهنگي مسلمانان شهر لانجو از استان گانسو تاسيس شد.

2-  مجله­ی«الفتح»: فصلنامه­ی الفتح ابتدا در سال1992 از سوي مدرسه­ی زبان­هاي عربي ـ چيني شي­گو در لانجو راه اندازي و سپس از سوي مركز مبادلات فرهنگي مسلمانان لنجو منتشر می­گردد.

3- فصلنامه­ی«مسلمانان گانسو»: مجله­اي  است كه از سوي انجمن اسلامي استان گانسو منتشر مي­گردد و سردبير آن آقاي يانگ گوانگ­رونگ[17] است.  انتشار اين مجله از سپتامبر سال1991 آغاز و تاكنون بيش از 47 شماره از آن منتشر گرديده است.

4ـ دو ماهنامه­ی«هنرهاي اسلامي»: شامل شعر، ادبيات، نقاشي و خوشنويسي مسلمانان چين که از اوايل سال 2000میلادی، توسط شركت با مسئوليت محدود هنر اسلامي گانسو آغاز به نشر نموده است.

5-‌‌ فصلنامه­ی«پژوهش فرهنگ اسلامي»:  مجله­ی علمي و تحقيقاتي است كه در سال1994 توسط موسسه­ی فرهنگ اسلامي شهر شي­آن، مركز استان شانسي آغاز به انتشار نمود.

6 ـ فصلنامه­ی«مسلمانان شانـگهاي»: از سوي انجمن اسلامي شهر شانــگهاي تهيه و منتشر مي­شود.

7ـ فصلنامه­ی«مسلمانان جي­نَن»:‌ در سال1988 توسط انجمن اسلامي شهر جي­نَن مركز استان شاندونگ تاسيس و منتشر گرديد.

8 - فصلنامه­ی«امين»: در سال1997 از سوي مدرسه­ی اسلامي شهر جو­كو  چاپ و منتشر گرديده است.

9 - گاهنامه­ی«اخبار مسجد جنوب تيَن­مو»: از سوي مسجد تيَن­مو در شهر بندري تيَن­جين و توسط گروهي از مسلمانان تهيه و منتشر مي­گردد.

10- نشريه­ی«حوزه­ی تحصيل و آموزش»: دو هفته يكبار از سوي مسجد خَن­جونگ(در استان شيَن­سي) منتشر مي­شود.  

11- نشريه­ی«آموزشگاه فني حرفه­اي مسلمانان دالي»: هر شش ماه يك­بار از سوي آموزشگاه فني حرفه­اي شهرستان دالي در استان يونن چاپ و منتشر مي­شود. 

12ـ «مسلمانان خوي و ايغور خونَن»: نام نشريه­اي است كه هر 6 ماه يك­بار توسط انجمن اسلامي شهر خونَن مركز استان خو­بِي  چاپ و منتشر مي­گردد.

13- نشريه­ی«هلال»: مجله­ی ماهانه­اي است كه توسط مركز تربيت فرهنگي مسلمانان شهر پينگ­ ليانگ در استان گَن­سو در زمينه­ی علوم قرآني و تعليمات اسلامي چاپ و منتشر مي­شود.

14- دو ماهنامه­ی«نور ستاره»: نشريه­اي است كه از سوي مركز مبادلات فرهنگي مسلمانان شهر گويوان(از استان خودمختار مسلمان نشين نينگ شيا چاپ و توزيع مي­شود. (مجله دراسات قومیه هوی،2003)

---

[1] - Beijing Reviw.

[2] - China Pictorial.

[3] - China Today.

[4] - People’s China.

[5] - China International Publishing Group. (CIPG)

[6] - Beijing Review.

[7] - China Pictorial.

[8] - Women in China.

[9] - Global Times.

[10] - Global.

[11] - City Pictorial.

[12] - International Community in China.

[13] - City Weekend.

[14] - China and World.

[15] - China Monthly.

[16] - China Spring.

[17] - Yang Guang Rong.