پادشاهی عربی سوریه

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۱ توسط 127.0.0.1 (بحث) (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)

با پایان جنگ جهانی اول (1918)، «آلنبی» پیش­گفته؛ حاکم نظامی انگلیسی، بر اساس تصمیم «اداره سرزمین­های اشغال شده دشمن» (OETA)[197] ایجاد کرد.[198] امیر فیصل با حمایتاین اداره، موفق شد با ارتش عربی خود، به باقیمانده ارتش عثمانی در سوریه حمله کند. در دهم ژانویه ۱۹۱۸ نیروهای امیر فیصل وارد شهر دمشق شدند و سوریه به تصرف او و یا در واقع، به تصرف کامل متفقین درآمد.

فیصل خود را امیر خواند و سپس در روز هفتم مارس ۱۹۲۰ کنگره­ای صوری در دمشق ترتیب داد و به عنوان «ملک فیصل اول»، پادشاه سوریه، تاجگذاری کرد و «رضا الرکابی» را به عنوان نخست وزیر انتخاب کرد. نمایندگان این کنگره که به «کنگره مردم سوریه» شهرت یافت، افراد سرشناس مناطق مختلف سوریه بودند.

شادی فیصل و مردم سوریه دیری نپایید؛ زیرا چند ماه بعد، در آوریل همان سال، متفقین در کنفرانس «سن رمو» (San Remo)[199] تصمیم گرفتند که مناطق اشغال شده باید تحت سیستم دستوری جدید قرار گیرند و فرانسه باید اختیار سوریه را داشته باشد؛ زیرا طبق توافقنامه سایکس-پیکو در سال 1916، فرانسه باید آزاد باشد تا اداره خود را در لبنان و در ساحل ایجاد کند و به هر رژیمی که در داخل کشور وجود داشت، مشاوره و کمک کند.

انگلستان طبق توافق از سوریه خارج شد. فیصل خود را در مقابل فرانسه تنها یافت و طی در قراردادی با «ژرژ کلمانسو» (Georges Clemenceau)، نخست وزیر فرانسه (1817-1920م.)، قیمومت فرانسه بر سوریه را پذیرفت؛ اما با فشار نیروهای استقلال طلب داخلی، تعهد خود را نقض کرد.  فرانسه نیز این پادشاهی را به رسمیت نشناخت و بعد از یک اولتیماتوم و عدم پذیرش فیصل، به سوریه حمله کرد و پس از سه روز نبرد، با شکست سوری‌ها این پادشاهی فیصل، فیصله یافت؛ ولی بعدها با کمک انگلیسیها به عراق رفت و دولت پادشاهی عراق را تأسیس کرد![200]