تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی آرژانتین

آرژانتین دارای تاریخی غنی در ادبیات مشهور جهان است. این کشور در ادبیات آمریکای لاتین از زمانی‌که در دهه ۱۸۵۰ هویت کاملا واحد خود را پیداکرد به عنوان رهبر پیشرو منطقه محسوب شده است. مبارزه بین تمرکزگرایان که خواستار یک فدراسیون ضعیف از ایالات مبتنی بر اصول محافظه‌کاری روستایی بود و فدرالیست‌های ماقبل لیبرالیسم و طرفداران حکومت قوی فدرال که مهاجرت اروپاییان را تشویق می‌نمودند، تأثیرات زیادی بر ادبیات آن زمان آرژانتین داشته است که سبک‌های مختلف ادبی را در این کشور به وجود آورده است.

به لحاظ تاریخی مشهورترین شاعر دوره قبل از استقلال این کشور، خوزه لوییس تاخدا است که ترانه‌های عاشقانه و زائران (قلعه) بابل را نگاشته است.

همانند سایر کشورهای منطقه، احساس قوی تحت سلطه بودن در آثار نویسندگان دوره استعمار آرژانتین دیده می‌شود. اگرچه برخی از نویسندگان نئوکلاسیک همچون «خوان کروز وارلا» (Juan Cruz Varla) نوشته‌ها و آثاری مرتبط با روح انقلابی حاکم بر جامعه را منتشر نمودند اما همچنان تحت حاکمیت اسپانیا بودند.

قطع واقعی از سنت اسپانیایی و پذیرش مدل رمانتیسم فرانسوی اولین بار در ادبیات خود را نشان داد. این سبک اولین بار در آثار استبان اچه وریا و نوشته‌اش «ماتادور» به خوبی نمایان شد. اچه وریا دیوان شعر la cautiva را نیز منتشر نمود.

در اواسط قرن نوزدهم، خوزه مارمول اولین رمان آرژانتینی با نام «آمالیا» (Amalia) را منتشر نمود. این رمان یک اثر تاریخی- سیاسی بود. در آثار این دوره متد و روش اروپایی در تم‌ها و روش‌های به کارگرفته شده در ادبیات به ویژه در آثار نویسندگان بوئنوس‌آیرس به خوبی نمایان است.کتاب «سانتوس وگا» (Santos Vega) نوشته «رافائل ابلیگادو» (Rafael Obigado) اهمیت زیادی به طبیعت پامپاس منطقه‌ای در آرژانتین می‌دهد. در این دوران بیشتر آثار ادبی به نوعی پاسخی به وضعیت سیاسی حاکم بود. به عنوان مثال با افزایش قدرت روساس، حاکم وقت، آثار ادبی بیشتری توسط مخالفین همچون خوان آلبردی؛ سارمینتو و دیگران منتشر شد. ادبیات مشهور به گائوچه‌ها گاوچران‌ها با «بارتولومه هیدالگو» و کتاب «آسمان کوچک» که بیشتر در فضای میهن‌پرستانه سیر می‌کند، آغاز شد. این کتاب بعدا با کتاب‌هایی همچون سه‌گاوچران شرقی (Los tres Gauchos Orientales) و «مارتین فیرو» اثر ماندگار خوزه هرناندز تکمیل شد.

یکی از سبک‌های اصلی ادبیات متأثر از ادبیات خوزه هرناندز است که بیشتر طرفدار سنت‌ها و فرهنگ عامیانه و بومی کشور و تمرکزگرا بوده است. هرناندز یک شاعر سنت‌گرا و نویسنده‌ای قهار است، امروزه کتاب‌گائوچو مارتین فیرو که در دو جلد منتشر شده است به عنوان یکی از کتب اصلی و مرجع ادبیات داستانی آرژانتین مطرح می‌باشد؛ به‌گونه‌ای‌که شاید بتوان از نقطه‌نظر توجه همگانی آن‌ها را با دیوان‌های حافظ و سعدی در زبان فارسی مقایسه کرد.