جشن سونکران تایلند

سونکران(Songkran Festival)

جشن سونکران که همه‌ساله از ۱۳ تا ۱۵ آوریل (۲۵ تا ۲۷ فروردین) در سراسر تایلند برگزار می‌شود، در واقع روز سنتی آغاز سال نو در تایلند است و این مدت تعطیل رسمی و عمومی است. لغت سونکران ریشهٔ سانسکریت دارد و به‌معنی «حرکت و به جلورفتن» است. این جشن سه‌روزه، آئین آغاز بهاران است.

روز یکم این جشن را «ماها سونکران»(Maha Songkran) به معنای سونکران بزرگ می‌نامند و روز آغاز سال نو است. روز دوم نائو(Nao Day) نامیده می‌شود و دولت تایلند آن را روز سالمندان و روز سوم هم که به آن «تالرنگ سوک»(Talerng Sok Day) گفته می‌شود، روز خانواده نام‌گذاری کرده است. در این مراسم، آئین‌های عبادی و رسوم محلی با هم آمیخته شده‌اند و فرصتی است برای جمع‌شدن افراد خانواده به دور همدیگر و انجام‌دادن خیرات و مبرات برای مردگان و نیاکان.

یکی از نمادهای این جشن، مراسم آب‌پاشی است که تقریباً در سراسر تایلند رایج است و مردم به یکدیگر آب می‌پاشند؛ ولی برای آب پاشیدن و خیس‌کردن افراد باید نخست از او اجازه بگیرند. این مراسم به‌صورت پرشکوهی در شهر چیانگ مای در شمال تایلند برگزار می‌شود که دیدنی است. فلسفه آب‌پاشیدن به یکدیگر درواقع طلب باران فراوان برای فصل برنج‌کاری و فصل باران است. همچنین در این روز رسم است که روی مجسمه‌های بودا و دست‌های راهبان و بزرگان فامیل آب معطر بریزند و به آن‌ها هدیه دهند تا از دعای خیر آن‌ها در حق خود، برای داشتن عمر دراز، زیبایی، آرامش و قوت بدن برخوردار شوند[i].

مراسم نمادین مهم دیگر جشن سونکران در یکی از روستاهای ساموت پراکان(Samutprakan) واقع در ۲۰ کیلومتری جنوب شرقی بانکوک صورت می‌گیرد؛ در آن، مردم ماهی‌های بسیاری را روانهٔ جوی‌ها و رودخانه‌ها می‌کنند تا از زاد و ولد آن‌ها در هنگام باران‌های موسمی که آب همه جا را فرا می‌گیرد و امکان رفت و آمد نیست، استفاده کنند.

در هنگام غروب در همین محل، بازی «دست رشته»(Saba) میان جوانان و میان‌سالان برگزار می‌شود. این بازی وسیله‌ای است برای آشنایی دختران و پسران هر محله، تا بتوانند همسران آتی خود را بیابند و چه‌بسا در همان سال به خانهٔ بخت بروند. یکی دیگر از آداب این جشن سفید کردن صورت یکدیگر با پاشیدن پودرهای سفیدرنگ است.

نیز نگاه کنید به

فرهنگ عمومی تایلند؛ جشن‌ها و سرودها در تایلند

پاورقی

[i] در ایران باستان هم مراسم آب‌پاشی به یکدیگر یا جشن آب‌ریزگان در تیرگان و به‌ویژه در سیزدهم تیرماه برای ستایش ایزد باران و دفع بیماری‌ها انجام می‌شده است. این جشن در دوره صفوی هم انجام می‌شد و در میان ایرانیان ارمنی هم رایج است که به آن وارداوار می‌گویند.