مغربی ها در مالی
پس از پیروزی سلطان احمد المنصور سلطان مراکش بر پادشاهی سونگای، دانشگاه تمبوکتو تعطیّل و اکثر بزرگان این شهر و علما و مدرسان دانشگاه سانکوره، از جمله شیخ احمد بابا معروف، به مراکش تبعید شدند.1
در قرن هفدهم پادشاهان محلی موسوم به پاشا از طرف سلاطیّن مراکش بر مالی امروزی و سرزمینهای همجوار حاکمیت یافتند. این دوره مصادف با هرج و مرج عظیمی در این سرزمین بود که منجر به روی كار آمدن پاشاهای متعدّدی شد که تعداد آنها از سال 1612 تا 1750 بالغ بر 128 نفر بود. در این میان، ایالات همجوار که از این تحولات بركنار مانده بودند، دولتهای محلی کوچکی تشکیل دادند و بهتدریج به قدرت و مکنت رسیدند. حکومت دینا و طوایف پل در ناحیه مسینا از این دست حکومتهای محلی بودند.این سلسلهها همگی رنگ و بوی اسلامی داشتند و نبردهای آنها با همسایگان به نام جهاد و گسترش اسلام صورت میگرفت.
مهمترین پادشاه این عهد که در توسعۀ دین اسلام در مالی نقش مهمّی بر عهده داشت، شیخ احمدو حمدی بوبو از اقوام پل (فولانی) بود که خود را دادگستر الله مینامید. وی با حملات جهادی، بسیاری از بتپرستان پل را به دین اسلام سوق داد و در سال 1819 شهر مهم جنه را به تصرف خود در آورد و پایتخت جدیدی به نام شهر مقدس حمداللهی تأسیس کرد. در دورۀ حکومت وی اسلام در تمامی جامعه کاملاً حکمفرما بود. جانشینان وی امام احمد دوم و فرزندش شیخ احمدی احمدو نیز در اجرای قوانین و تعالیم اسلامی تأکید خاصی داشتند.(www.islamreligion.com) .