ازدواج در ساحل عاج
مطابق ماده 68 قانون ازدواج در نظام مدنی جدید، دو طرف در داراییها شریک میشدند و حقوق و داراییها تقسیم میشد؛ تا پیشازاین، با جدایی، زن بهلحاظ قانونی، هیچ حقی در داراییها و اموال خانه نداشت و کاملاً بیبهره از هر چیزی، خانه را ترک میگفت؛ اما در نظام جدید، نیمی از داراییها برای او بود؛ اما بخش انقلابی قانون، آن بخشی بود که مانع چندهمسری برای مردان میشد. با وضع این قانون، درواقع ساحل عاج نخستین کشور آفریقایی بود که این سنت را ملغا اعلام میکرد. کسانی هم که تا پیشاز وضع این قانون، چند همسر داشتند، اجازه پیدا میکردند همسرانشان را نگه دارند؛ اما دیگر بدون جدایی از تمام آنها، نمیتوانستند همسر جدیدی اختیار کنند. اما درمقابل، جهیزیه نیز بهیکباره و بهطور کامل در قانون جدید حذف میشد. بهشکلی که تخطی از آن با جریمههای سنگینی چون زندان همراه بود؛ اما این قوانین که ریشه در غرب و بهطور خاص فرهنگ و قوانین فرانسوی داشتند در جامعه سنتی ساحل عاج، چندان برد و انعکاسی پیدا نکردند. سنتها همچنان بر قوانین مدرن چیرگی داشتند. دلبستگی مردم به سنن قدیمی، تنها یکی از دلایل ناکارآمدی این قوانین بود.
چند سال پساز اجرای قانون ازدواج، محققی بهنام «الوویچ ریزا»،[25] پژوهشی انجام داد و به این نتیجه رسید که نهتنها زنان کمتر از مردان از حقوقشان باخبرند، بلکه از قوم و قبیلهای، به قوم و قبیله دیگر نیز این اطلاع متفاوت است، مثلاً زنان بته که اغلب کاتولیک هستند، از زنان دیولا که مسلماناند، بیشتر به این قوانین واقفاند (Ellovich, 1985). بیسوادی نیز عامل مهمی بود؛ درحالیکه طی این سالها، یعنی فاصله سالهای 60 تا 80، در این باره در مطبوعات بسیار بحث شده بود. یکی از مباحثات این بود که اگر زنی درآمدی داشت، حاضر نمیشد آن را با شوهرش تقسیم نماید و درمقابل هم مردانی وجود داشتند که بیشاز یک همسر اختیار میکردند. درنهایت قانونگذاران به این فکر میافتند تا قانون سال 1964 را اصلاح کنند و به این ترتیب، در سال 1983 اصلاحیهای به آن میخورد. در این قانون جدید، اجبار اشتراک در اموال، حذف میشد و زوجین مختار میشدند اموالشان را تقسیم کنند یا برای خود نگه دارند. همچنین به هر دو طرف، استقلال مالی داده میشد و میتوانستند برای مثال حساب بانکی جداگانهای داشته باشند (Idot, 1987).