نهاد خانواده اسپانیا

ارگان خانواده به طور سنتی، از مهمترین واحد ها در کشور اسپانیا محسوب می شود. بین سال های 1945 تا 1958، مردان رئیس خانواده محسوب می شدند و قانون نیز آنها را برای اعمال فشار آزاد می گذاشت. در این زمان به خانواده های پرجمعیت امتیازات زیادی داده می شد و حتی به آن هایی که تعداد زیادی فرزند داشتند، جوایز ارزشمندی اهدا می شد.

با وجود تغییرات بسیاری که با مدرن شدن جامعۀ اسپانیا از  دهۀ 1970 به بعد ایجاد شده، هنوز هم ارگان خانواده، از ارگان های بسیار تأثیر گذار در اسپانیا می باشد. در نظر سنجی سال 1990، حدود 80 درصد مردم معتقد بودند که خانواده شان، بنیان زندگی آنان را تشکیل می دهد. با وجود این، تعداد ازدواج ها در کشور کم شده است؛ یعنی از 7.36 ازدواج در هر هزار نفر در سال 1970، به  5.59 ازدواج در سال 1991 رسیده است؛ شاید به دلیل به تأخیر افتادن بیش از حد ازدواج ها، یا تمایل جوانان به گذراندن زمان بیشتری در خانۀ پدری خود و به تعویق انداختن استقلالشان. علاوه بر آن زندگی دو نفر در کنار هم بدون ازدواج نیز بسیار رواج یافته است، که فقط تعداد کمی از آنان به ازدواج منتهی می شود.

در دهۀ 1970، متوسط سن ازدواج در میان زنان 24 سال و در مردان 26 سال بود، ولی در دهۀ 1990 سن ازدواج به ترتیب به 26 و 28 سال رسید. تعداد نوزادانی که از مادران مجرد به دنیا آمده اند بین سال های 1970 تا 1990 افزایشی 9 درصدی داشته است. با وجود اینکه اکنون درخواست طلاق نسبت به قبل در اسپانیا بسیار آسان تر است و از نظر قانونی سخت گیری چندانی در آن وجود ندارد، ولی هنوز هم آمار آن بسیار پایین است؛ فقط 10 درصد ازدواج ها به طلاق منجر می شوند.

ارگان خانواده در اسپانیا با وجود اینکه نسبت به سایر کشورهای اروپایی بسیار قوی تر و با ثبات تر است، ولی از طرف رسانۀ جوامع مدرن تحت فشار بسیاری قرار دارد؛ نمایش فیلم هایی با مضمون همسر کشی، قتل، سرکوب زنان، خشونت، و سوء استفاده جنسی از کودکان از نمونه های این عوامل محیطی است.