کوهستان ووای

کوهستان ووای[i]در جنوب چین، بزرگترین میراث جهانی موجود در این کشور است که به خاطر ویژگیهای زیست محیطی، سایتهای باستانشناسی، تاریخ کنفوسیوسی، تائویی و بوداییش و همچنین زیباییهای بسیارش شناخته میشود. این کوهستان به طول500کیلومتر و در مساحتی به وسعت 2هزار کیلومتر به چهار بخش تقسیم میشود: منطقهی غربی با تنوع زیستی؛ منطقهی مرکزی زیست محیطی و مارپیچ رودخانهای؛ مناطق فرهنگی و طبیعی شرقی؛ و خرابههای پایتخت قوم مینیووِ[1]در روستای چِنگچون[2]. ترکیب تپهها، رودها، درختان بلند بامبو، قلههای سرخ صخرهای و درختان سرسبز زیر آسمان آبی و آبهای زلال جویبارها، همچنین، معابد بودایی، تائویی، و کنفوسیوسی و اقامتگاه راهبان و راهبهها، مناظر زیبا، بدیع و جذاب خیره کنندهای را به وجود آوردهاند.

این منطقه به عنوان یکی از پایگاههای اصلی گسترش آیینهای تائویی و ذِن در طول2000سال گذشته مشهور بوده و 278معبد و خرابههای معبد تائویی در آن دیده میشود. این منطقه مرکز آموزش آموزههای کنفوسیوسی در جنوب چین نیز بوده و آثار زیادی از آیینهای محلی و بومی هم در آن دیده میشود.

این کوهستان فرهنگی تاریخی در سال1999میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.

[1] - Minyue.

[2] - Chengchun.

[i] - Mount Wuyi. Fujian Province.