آداب و رسوم اجتماعی امارات متحده عربی
رسوم اجتماعی
زمانی که کشور امارات عربی متحده با اتحاد قبایل دیگر به شکل کنونی در آمد آنچه که مسلم است هر قبیله آداب و رسوم مختلفی داشت. وتعجب آور نیست که هفت شیخ نشین امارات چشم اندازهای مختلفی درباره رسوم اجتماعی داشته باشند. شارجه برنامه های سختگیرانهای در مورد نزاکت اجتماعی یا همان شؤنات اسلامی دارد. در سال 2001، انجمن عالی امارات قوانین عمومی روابط دینی، ارتباطات اجتماعی و موضوعات مرتبط و یا هر آنچه بطور کل قوانین شؤنات اسلامی(نجابت عمومی) شارجه گفته میشود را تصویب کرد که در این سلسله قوانین هر گونه حضور جمعی مردان و زنان مجرد با یکدیگرممنوع اعلام شده است. به علاوه، مردان و زنان بایددر اجتماع پوشش داشته باشند که در شرع اسلام به میزان وچگونگی آن اشاره شده است. مثلاً مردان نمیتوانند شرت کوتاه بپوشند یا با سینه عریان در عموم ظاهر شوند. زنان باید لباسهایی بپوشند که در آن پشت، شکم و موهایشان کاملاً پوشانده شود. البته این روش و میزان پوشش در کلیه کشورهای اسلامی مرسوم است اما در امارات این روش بصورت سختگیرانه ای در شیخ نشین شارجه پیگیری میشود ودر سایر شیخ نشینها پیگیری مجدانه ای وجود ندارد. (برگرفته شده از سایت ویکی پدیا)
این قوانین در یک تلاش برای حمایت هم زمان از ساکنین و توریستها تصویب شد ولی با توجه به فرهنگ و باورهای عمومی توریستهایی که در امارات رفت وآمد دارند این قوانین از میزان جذب آنها به این مناطق خواهد کاست. در فوجیراه، مقیاسها(هنجارها) ی اجتماعی کاملاً توسط امیر دیکته میشود، او کسی است که بطور متفاوت با همسایهاش حکومت کرده و قانون وضع می کندالبته این شرایط در کلیه شیخ نشینها برقرارد است یعنی هرکدام قوانین داخلی خواست خود را دارند. حاکمان الفوجیراه در امارات مالک تمام سرزمین تحت حاکمیتشان بصورت خصوصی هستند، بنابراین حرفـشان اولین و آخرین حرف در تمـام موضـوعات میباشد. او بطور سختگیرانه ای با چشمانداز محافظه کارانه و مطابق قوانین اسلامی حکومت میکند. بدین مفهوم که در آنجا خوردن مشروب بر اساس شرع ممنوع است اما برخی هتلها برای مهمانهایشان و توریستهای خارجی مشروبات الکلی تهیه و سرو میکنند. بهرحال حجاب اجباری است. ودر امارات هنوز میتوانیم شاهد شلاقهایی باشیم که برای جرائم کوچکتر و خارج شدن از حدود اسلامی مثل مشروب خوری در ملأ عام که متأسفانه از طبقه فقیرتر جامعه هستند باشیم. تنبیهاتی شبیه این خارج از دادگاه اصلی تشکیل میشود که در کنار برج الفواجیراه در مرکز شهر قرار دارد. با وجود این تاریخ، جامعه در امارات متحده عـربی بطـور گـسترده ای خانوادهگرا است. مثلاً ازدواج اهمیت بزرگی برای شهرنشینان اماراتی دارد. قبل از کشف نفت ازدواجها درون قبایل ترتیب داده میشد. حالا، اگرچه مردم در انتخاب همسرشان آزاد هستند امابرخی از شهرنشینان دوست دارند ازدواجشان توسط والدین یا دیگر اعضای قبیلهشان ترتیب داده شود. در سالهای اخیر مطابق با گسترش فرهنگ بومی و محدود کردن تأثیرات فرهنگ خارجی، دولت تلاش میکند ترغیب کند بانوان شهرنشین را به ازدواج با مردان در امارات متحده عربی در مقابل تمایل رو به فزونی ازدواج زنان با مردان اماراتی و غیراماراتی خارج از کشور و یا حتی از بین تبعیدی هایی که زندگی میکنند در امارات و این یک چالش جدی برای امارات می باشد. بخاطر اینکه تعدادی زیادی از مردمی که در امارات زندگی میکنند از ملیت های دیگر هستند و ازدواج با آنها مسلما تبعاتی نیز خواهد داشت که در صورت گسترش آن جلوگیری از این تبعات برای امارات غیر ممکن خواهد بود. بنابر این رییس جمهور امارات متحده عربی تصمیمی مبنی بر تشویق شهرنشینان اماراتی به ازدواج با یکدیگر در مقابل ازدواج با سایر ملیت های موجود در امارات را در دستور کار خود قرار داده است و از آن جمله است تاسیس صندوق ازدواج جوانان اماراتی در سال 1994 میلادی تا سختیهای مالی برای کسانی که در آرزوی ازدواجند را تسهیل کند. مردان جوانی که با زنان اماراتی ازدواج میکنند یک کمک هزینه قابل توجه از صندوق ازدواج دریافت میکنند. اگرچه اسلام به مردان اجازه اختیار چهار همسر را داده اما اغلب مردان اماراتی تنها یکبار ازدواج میکنند. (Hansen, 2005:98)
آنچه مسلم است با توجه به این شرایط واحد خانواده به همان اندازه تغییر کرده است. طبق گفتهها تا دو یا چند نسل قبل خانواده های اماراتی گروهی و بصورت خانواده گسترده زندگی می کردند( خانوادههایی که با پدربزرگ و مادربزرگ و... زندگی میکنند). حالا والدین و بچهها بطور عادی در یک خانه زندگی میکنند و نوکرهاکمک میکنند به انجام وظایف خانهداری و تربیت بچهها. اگر چه آنها مدت طولانی درخانه پدری زندگی نمیکنند اما پس از ازدواج عموماً نزدیک والدینشان و دیگر اقوامشان زندگی میکنند. علاوه براینکه نزدیک اعضای خانوادهشان زندگی میکنند آنها تمایل دارند خانههایی مناسب برای زندگی جدید متناسب با شرایط مالی و تعداد فرزندانشان انتخاب کنند. شهروندان اماراتی تمایلی به زندگی در نزدیکی مهاجران ندارند. بطور میانگین دو خدمتکار در خانواده اماراتی وجود دارد و با وجود آگاهسازی تأثیرات خارجی روی بچهها، بیشتر خدمتکاران خارجی هستند. حکومت مردم را به داشتن خانوادههای بزرگ تشویق میکند و خانواده بطور میانگین شش تا هشت بچه دارند اما این تعداد در نسلهای کنونی رو به کاهش معنی داری گذاشته است.
رسومات خانه و خانواده در حال تغییرند. راه کار کردن مردم نیز دستخوش تغییر است. قبلاً مردم امارات مبلغ زیادی از درآمد نفت بدست میآوردند و تعدادی از مردم زندگیشان را از راه ماهیگیری، کشاورزی، صید صدف و کارهای مرتبط میگذراندند و برخی کوچ نشین و گلهدار شتر بودند و کشتی و قایق داشتند. امروزه، تجارت نفت شغلهای زیادی برای امارات بوجود آورده است. علاوه براین حکومت در تجارت نفت و گاز طبیعی سرمایهگذاری کرده است. شهروندان عموماً توسط دولت در مؤسسات خدماتی گوناگون استخدام شدهاند. برخی در مدرسهها و ادارات دولتی کار میکنند یا بعنوان افسر پلیس و سرباز خدمت میکنند. زنانی که کار میکنند اغلب از امکانات نگهداری از بچه در محل کارشان استفاده میکنند اگر آنها نوکر جهت مراقبت از بچههایشان نداشته باشند. طبق قوانین امارات از حدود هشت صبح تا زمان ناهار کار میکنند. سپس یک استراحت طولانی دارند و در انتهای ظهر یا عصر به کار بر میگردند. بیشترین زمان وعده غذايي در طی روز طبق شنیده ها ناهار است. بنابراین مردم اغلب برای ناهار خوردن با خانواده و قیلوله بعد از آن که در امارات بسیار مرسوم است به خانههایشان برمیگردند. با وجود این شرایط برخی شغلها با این برنامه سنتی هنوز مطابقت دارند و بسیاری دیگر از مشاغل به یک برنامه کاری که خیلی شبیه به برنامه های کاری استفاده شده در ایالات متحده است تغییر کردهاند. گوناگونی کار در هر هفته به همان اندازهی صنعت است. برخی از خرده فروشی ها هر روز باز هستند اما برخی شغلها و مغازهها از یکشنبه تا پنجشنبه کاملاً باز هستند و جمعه و شنبه تعطیلند. برای اینکه جمعه روز عبادت همگانی مسلمانان است و بیشتر مردم تمام یا قسمتی از روز را تعطیلند.