افسانه‌ی اژدها در فرهنگ چین
اژدها مخلوقی افسانه‌ای است که در اغلب فرهنگ‌ها با ویژگی‌ها و کاربردهای خاص دیده می‌شود. برای نمونه، در افسانه‌های ایرانی و غربی نیز اژدها با ویژگی‌های مشابه اژدهای چینی وجود دارد. جثهای بزرگ پوشیده از پولک، دارای چهار پا با چنگال‌هایی تیز، دارای شاخی تیز که پرواز هم می‌تواند بکند. تفاوت اژدهای چینی با سایر فرهنگ‌ها در این است که اژدهای غیر چینی دارای چند سر(بین سه تا دوازده) بوده، از دهانش آب می‌پاشد، و نماد شرارت و بد ذاتی است، در حالیکه اژدهای چینی تکسر، از دهانش آتش بیرون می‌جهد، و خوش‌یمن و نماد خوشبختی است. به همین خاطر نماد قدرت و امپراتور نیز هست. در گذشته تصاویر اژدها تنها روی لباس پادشاهان و در قصر امپراتوران نقاشی و یا تصویرسازی می‌شد و افراد معمولی حق استفاده از تصویر اژدها را نداشتند.
اژدهای چینی معجزه‌گر بوده و می‌تواند خود را در اندازه‌های مختلف در آورده و پرواز یا شنا کند و حتی موجب بارش باران شود. مردم چین باستان اغلب برای به دست آوردن محصول خوب برای اژدها قربانی می‌کردند.
افسانه‌ی اژدها در فرهنگ چین از قدمت 6 هزار ساله برخوردار است و یکی از توتم‌های باستانی برخی از قبایل چینی است. نقش اژدها در بسیاری از آثار باستانی کشف شده در چین تقریبا به همین شکل امروزین مشاهده می‌شود. برای نوشتن نام اژدها بیش از صد نوع کاراکتر چینی به وجود آمده که بیانگر اهمیت این موجود افسانه‌ای در فرهنگ چین باستان است.
طبق افسانه‌های چینی، اژدها دارای 9 فرزند است که هر کدام از آنها دارای شکل، سرشت، و شغل متفاوتی هستند.
بزرگترین فرزند اژدها به شکل لاک‌پشت بوده و معمولا لوح‌های سنگی دارای نوشته‌های با مفهوم را بر پشت خود حمل می‌کند.
فرزند دوم، همیشه دوست دارد در بالای بلندی و قله‌ها ایستاده و دور دست‌ها را نظاره کند.
فرزند سوم، دارای جثه‌ی خیلی کوچک است و دوست دارد ناله کند، لذا تصویرش روی زنگ‌ها حک می‌شود.
فرزند چهارم، به شکل ببر است و قوی. لذا تصویرش در درب زندان‌ها مشاهده می‌شود.
فرزند پنجم، خیلی پرخور است و معمولا روی ظروف غذایی تصاویرش نقش می‌بندد.
فرزند ششم، آب‌بازی را دوست دارد و معمولا تصویر آن روی پل‌ها حک می‌شود.
فرزند هفتم، کشتار و نزاع را زیاد دوست دارد، لذا در روی قبضه‌ی شمشیرها می‌توان آن را دید.
فرزند هشتم، به شکل شیر است و آتش بازی را دوست دارد، و اغلب روی عطر دان‌ها حک می‌شود.
فرزند نهم، مثل پوستهی مارپیچی به نظر می‌رسد و آرام است. لذا عکس آن روی درها نقاشی می‌شود.[۱]
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد--- ص---