ساختار و سیاست های آموزشی کانادا
ساختار نظام آموزشی در استان‌ها و قلمروهای مختلف کانادا با یکدیگر متفاوت است. می‌توان گفت که نظام آموزشی این کشور از یک دوره پیش‌دبستانی، با مدت زمان یک تا دو سال؛ مقطع آموزش ابتدایی، با مدت زمان پنج تا هشت سال، و مقطع آموزش متوسطه تا پایان پایه 12 تحصیلی تشکیل شده است. در این کشور آموزش ابتدایی از مهدکودک آغاز می‌شود و با توجه به قوانین آموزشی موجود در استان مورد نظر تا پایان پایه ششم یا هشتم ادامه می‌یابد. تحصیلات متوسطه نیز پس از پایان آموزش ابتدایی آغاز می‌شود. این مقطع در استان‌های مختلف دارای ساختار، محدودیت‌ها و قوانین خاص هر استان است. تحصیلات متوسطه در برخی از استان‌ها تا سال‌های هفتم یا نهم و در برخی به سال‌های دهم تا دوازدهم تقسیم می‌شوند. به‌طور معمول هر فرد یا دانش‌آموز برای ورود به دانشگاه باید یک دوره آکادمیک مشخص را طی کند تا بتواند از سطح تحصیلات دانشگاهی برخوردار گردد.
براساس قوانین، آموزش همگانی در این کشور به عهده دولت‌های استانی است. بر این اساس تمامی کودکان این کشور باید حداقل تا سن 16 سالگی از آموزش همگانی برخوردار شوند. دانش‌آموزان به طور قانونی می‌توانند در سن 16 سالگی مدرسه را ترک کنند. جدول زیر ترکیب سنی و پایه‌های تحصیلی را در کشور کانادا نشان می‌دهد.[۱]
جدول10.1. ترکیب سنی و پایه‌های تحصیلی در کانادا
| سن | پایه تحصیلی | مدرسه |
| 2 تا 5 | - | پیش دبستانی یا کودکستان |
| 6 تا 11 | 1 تا 6 | دوره ابتدایی |
| 12 تا 14 | 7 تا 9 | دوره دبیرستان |
| 15 تا 17 | 10 تا 12 | دوره پیش دانشگاهی |
معمولاً دانش‌آموز در 6 سال اول تحصیلات ابتدایی برای درس‌های اصلی خود تنها یک معلم دارند. در 6 سال تحصیلات متوسطه هر درس را یک معلم تدریس می‌کند. ارتقا از یک پایه تحصیلی به پایه تحصیلی بالاتر براساس امتحانات است و ممکن است لازم باشد دانش‌آموزی که دارای عملکرد ضعیفی است یک پایه تحصیلی را دوباره تکرار کند. دانش‌آموزان تیزهوش می‌توانند به صورت جهشی در دو پایه تحصیلی بالاتر ادامه تحصیل دهند.
در این کشور رسیدگی و نظارت بر آموزش به طور کامل در حیطه اختیارات استان‌ها و قلمروهای کشور قرار دارد و تابع نظام آموزشی فدرال نیست. به دیگر سخن، نوعی تعهد ملی نسبت به حوزه آموزش در این کشور به چشم می‌خورد. آموزش پایه برای کلیه شهروندان آزاد و رایگان است. هر استانی، علی‌رغم وجود تشابهات در اغلب زمینه‌ها با سایر استان‌ها، علایق منطقه‌ای خاص خود را نیز دنبال می‌کند. به عنوان مثال، حداقل سن آغاز به تحصیل در استان‌های مختلف با یکدیگر متفاوت است. آموزش عالی از طریق مؤسسات ویژه تحت عناوین ذیل به دانشجویان ارائه می‌گردد:
1. دانشگاه‌های ایالتی
2. دانشکده‌های ایالتی
3. کالج‌های ایالتی
4. کالج‌های کاربردی
5. مؤسسات غیررسمی فنی و حرفه‌ای
بخش وسیعی از هزینه‌های دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی این کشور از محل بودجه ملی تأمین می‌شود. بسیاری از دانشگاه‌ها با حمایت دولت‌های استانی و فدرال اداره می شوند. در دانشگاه‌های این کشور انواع گوناگونی از دوره‌های آموزشی و مدارک علمی متنوع - از جمله کارشناسی، کارشناسی ارشد، دکتری - و نیز گواهینامه‌های فنی و حرفه‌ای ارائه می‌گردد. در نظام آموزشی این کشور سعی بر این است که دانش‌آموزان به روش‌های مختلف در مدارس دولتی تحصیل نمایند؛ به طوری که در برخی موارد مطابق با نیاز دانش‌آموزان برنامه‌های آموزشی جداگانه‌ای پیش‌بینی می شود.[۲] [۳][۴]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ محمود، محمودي، (1387)، "كانادا سرزمين مليت‌ها"، شيراز، انتشارات قشقايي، چاپ اول،
- ↑ Gaskell, J. (2003). Urban education policy in Canada and the United States. In R. Teese, S. Lamb, & M. Duru-Bellat (Eds.), Education and poverty in affluent countries (pp. 193-205). Routledge.
- ↑ Jones, G. A. (Ed.). (1997). Higher education in Canada: Different systems, different perspectives. Garland Publishing.
- ↑ لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ کانادا. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدیص.322-324.