آموزش متوسطه کانادا
معمولاً دانش‌آموزان در پایه‌های تحصیلی 7 تا 11 به دبیرستان می‌روند و سپس به مدت دو یا سه سال در کالج‌های عمومی یا فنی و حرفه‌ای تحصیل می‌کنند.
دبیرستان‌های تخصصی در زمینه‌های مختلف علمی، فنی و حرفه‌ای نیز وجود دارند. این دبیرستان‌ها دانش‌آموزان را برای ورود به دانشگاه و یا کالج‌های فنی و حرفه‌ای آماده می‌کنند. دروس اجباری باید طی چند سال و یا چند ترم معین گذرانده شود. هر ایالتی شرایط خاص خود را داراست. معمولاً این دروس عبارت‌اند از انگلیسی (یا فرانسه)، ریاضیات، علوم، بهداشت، ورزش و علوم اجتماعی. ممکن است تاریخ دولت کانادا، جغرافی، تاریخ جهان و مشکلات اجتماعی نیز آموزش داده شود. علاوه‌بر دروس اجباری، دانش آموزان می‌توانند دروس انتخابی را نیز با توجه به رشته‌ای که در آینده قصد ادامه تحصیل در آن را دارند انتخاب کنند.
در پایه‌های تحصیلی 9 تا 12 نیمی از دروس انتخابی هستند، در پایه تحصیلی نهم به دانش‌آموزان مشاوره‌های شغلی ارائه می‌شود تا بتوانند برای شغل آینده خود برنامه‌ریزی و دروس مرتبط را انتخاب کنند. این مشاوره‌ها تا سال‌های آخر دبیرستان و کالج ادامه می‌یابد. در مدارس متوسطه بزرگ ممکن است دروس انتخابی در رشته‌های عمومی، علوم و فنی و حرفه‌ای به دانش آموزان ارائه شود. دانش‌آموزانی که قصد دارند به کالج یا دانشگاه بروند معمولاً دروسی را در زمینه علوم (مانند زیست شناسی، شیمی، فیزیک)، ریاضیات (مانند جبر، هندسه، مثلثات و حساب دیفرانسیل و انتگرال)، ادبیات زبان انگلیسی یا فرانسه، انشا، علوم اجتماعی یا زبان‌های خارجی انتخاب می‌کنند.
دروس فنی و حرفه‌ای ممکن است در چهار زمینه علوم کشاورزی (دانش آموزان را برای مدیریت و اداره مزارع آماده می‌کند)، کسب و کار(دانش‌آموزان را برای فعالیت در زمینه‌های تجاری آماده می‌کند)، اقتصاد و مدیریت خانه(که دانش‌آموزان را برای خانه‌داری، نگهداری از کودک و بیمار آماده می‌کند) و آموزش صنعتی و حرفه‌ای ارائه شود که دانش‌آموزان را برای کارهای مکانیکی، تولیدی، ساخت و ساز و سایر کارهای حرفه‌ای آماده می‌کند. دانش‌آموزانی که می‌خواهند پس از پایان دبیرستان در زمینه‌های تجاری یا مشاغل آزاد مشغول به کار باشند می‌توانند تایپ، حسابداری، علوم کامپیوتر، و انگلیسی تجاری را فرا بگیرند.
ورزش در مدارس بسیار رایج است و معمولاً در ساعات بعد از مدرسه (بعنوان برنامه فوق‌العاده) انجام می‌شود. تیمهای دبیرستانی در معرض توجه عموم هستند و برای بسیاری از دانش‌آموزان دبیرستانی عضویت در تیم ورزشی مدرسه بسیار مهم‌تر از دانش‌آموز ممتاز بودن است. در صورتی که نمرات دانش‌آموزی از سطح مورد نیاز پایین‌تر باشد او نمی‌تواند عضو تیم ورزشی مدرسه شود. نمرات اعضای تیمهای ورزشی مدارس به طور مرتب بررسی می‌شود. ورزش‌های تیمی یکی از اصلی‌ترین فعالیت‌ها در دبیرستان‌ها است و مراسم ورزشی که در کالج‌ها برگزار می‌شود برای تیمهای ورزشی دبیرستانی نیز وجود دارد.
دربسیاری از مدارس علاوه بر فعالیت تیمهای ورزشی، فعالیت‌های فوق برنامه دیگری مانند انجمن علمی، گروه‌های سرود و موسیقی گروه‌های هنری و نمایش، کلاس‌های زبان نیز با مسئولیت مدرسه (خارج از ساعت درسی) برگزار می‌شود. بیشتر دبیرستان‌ها دارای روزنامه‌ای هستند که دانش‌آموزان آن را اداره و منتشر می‌کنند. معمولاً تاریکخانه عکاسی نیز در بیشتر دبیرستان‌ها وجود دارد. دانشگاه‌ها، کالج‌ها و کارفرمایان اهمیت زیادی برای فعالیت‌های فوق برنامه دانش آموزان دبیرستانی قایل هستند. دبیرستان‌ها در واقع مراکز اجتماعی مهمی محسوب می‌شوند و شرکت در برنامه‌های گروهی مدارس بسیار رایج است.
میزان بودجه اختصاص یافته و روش‌های تخصیص آن به حوزه آموزش، از استانی به استان دیگر متفاوت است. از عواملی که در تامین هزینه‌های عمده آموزش موثر است، می‌توان به میزان گستردگی جمعیت دانشجویی، میزان مشارکت همگانی در حوزه آموزش، میزان مالیات و اولویت‌های آموزش محلی و بومی اشاره نمود. طبق بررسی‌های به عمل آمده در میان کشورهای گروه هفت - که هفت کشور صنعتی جهان را شامل می‌شود - کانادا بیشترین میزان سرمایه‌گذاری دولتی در حوزه‌های مختلف آموزشی را به خود اختصاص داده است.[۱] [۲] [۳]
امتحانات و نمرات
وقتی دانش‌آموزی در مدرسه دولتی ثبت نام می‌کند، پرونده‌ای برای او باز می‌شود. ارزشیابی‌های انجام شده در تمامی پایه‌های تحصیلی، نتیجه آنها و انشاهایی که دانش‌آموزان در طول سال‌های تحصیل نوشته‌اند در این پرونده ثبت می‌گردد. نظام ارزشیابی و رتبه‌بندی نمرات در دبیرستان‌ها به شرح جدول زیر است: جدول 10.2. نظام ارزشیابی و رتبه‌بندی نمرات در دبیرستان‌های کانادا
| نمره | رتبه | درصد |
| A | عالی | 90 تا 100 |
| B | خوب | 80 تا 89 |
| C | متوسط، نسبتا خوب | 70 تا 79 |
| D | ضعیف | 60 تا 69 |
| F | مردود | زیر 60 |
تمامی نمرات براساس استاندارد یک مدرسه معین است. مقایسه استانداردهای مدارس و ایالت‌های مختلف باهم کار مشکلی است. نمرات و ارزشیابی براساس مجموعه‌ای از معیارها انجام می‌شود که از جمله آنها می‌توان از عملکرد دانش آموز در امتحانات میان ترم، شرکت در بحث‌های کلاسی، انجام دادن تکالیف منزل و اجرای پروژه‌ها و طرح‌های مستقل نام برد. دانش‌آموزان حداقل دو بار در سال (در برخی از مناطق ممکن است تا 6 بار در سال هم برسد) کارنامه دریافت می‌کنند و نمرات هر موضوع درسی در این کارنامه درج می‌گردد.
دانش‌آموزان دبیرستانی که به علت بیماری نمی‌توانند در کلاس درسی حضور داشته باشند، باید در کلاس جبرانی شرکت کنند. برنامه آموزشی دبیرستان‌ها به برنامه آموزشی پیشرفته - دانش‌آموزان را برای ورود به دانشگاه آماده می‌کند - و آموزش‌های عمومی - دانش‌آموزان را برای رفتن به کالج‌های فنی و حرفه‌ای آماده می‌کند - تقسیم می‌شوند.[۱] [۲] [۴] [۵]
نیز نگاه کنید به
آموزش متوسطه سنگال؛ آموزش متوسطه روسیه؛ مدارس افغانستان؛ آموزش متوسطه تونس؛ آموزش متوسطه ژاپن؛ آموزش متوسطه کوبا؛ آموزش متوسطه لبنان؛ آموزش های مقطع متوسطه مصر؛ آموزش مقطع دبیرستانی(سیکل دوم)درچین؛ آموزش متوسطه تایلند؛ آموزش متوسطه فرانسه؛ آموزش متوسطه در مالی؛ آموزش متوسطه زیمبابوه؛ آموزش های ابتدایی و متوسطه اسپانیا؛ آموزش متوسطه در اردن؛ آموزش های ابتدایی و متوسطه اتیوپی؛ آموزش دوره دوم متوسطه سیرالئون.
کتابشناسی
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Council of Ministers of Education Canada, (2008), "Canadian Education", Canada, Toronto, Ontario, M4V1N6. July.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ محمود، محمودي، (1387)، كانادا سرزمين مليت‌ها، شيراز، انتشارات قشقايی، چاپ اول،
- ↑ Rollans, G., & de la Chenelière, M. (2010). Study of the Canadian K to 12 educational book publishing sector. Department of Canadian Heritage, the Queen in Right of Canada. (Catalogue No. CH44-139/2010E)
- ↑ Micheal, D., Demner, L., & Linden, C. (1985). The Canadian in the education and examination system. Record of Second of Actuaries.
- ↑ لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ کانادا. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی.329-332.