آموزش متوسطه ژاپن

از دانشنامه ملل

همان طور که قبلا هم اشاره شد، دوره متوسطه در ژاپن شامل دو دوره سه ساله است که دوره سه ساله اول آن یا دوره راهنمایی اجباری است، اما دوره دوم آن یا دوره دبیرستان اجباری نیست. در بخش قبلی و در قسمت تعلیمات اجباری دوره راهنمایی را توضیح دادیم، پس در اینجا تنها به توضیح در مورد دوره دبیرستان یا همان دوره سه ساله دوم غیر اجباری می‌پردازیم.

کوتوگاکّو (高等学校/Kōtō Gakkō) که به اختصار کوکو (高校/Kōkō) نامیده می‌شوند، در معنای تحت‌الفظی خود مدرسه عالی است که در فارسی می‌توانیم از آن به دبیرستان تعبیر کنیم.

با استناد به «کتاب آمار ژاپن 2021» تعداد دبیرستان‌های ژاپن در سال 2019، 4887 واحد مدرسه بود که از این تعداد 15 واحد آن ملی، 3550 واحد آن عمومی و 1322 واحد آن خصوصی بود.[۱] کادر آموزشی این دبیرستان‌ها مجموعا 231319 نفر بود که از این تعداد 156633 نفر مرد و 74686 نفر زن بودند.[۱] همچنین تعداد دانش‌آموزان مشغول به تحصیل در دبیرستان در این سال 3168369 نفر بود که شامل 1601977 پسر و 1566392 نفر دختر بود.[۱] همچنین هزینه تحصیل سالانه یک نفر در دبیرستان عمومی 457380 ین و در دبیرستان خصوصی 969911 ین است که البته مربوط به دبیرستان‌های تمام وقت است.[۲]

تحصیل در دوره دبیرستان در رشته‌های عمومی یا تخصصی انجام می‌شود و عموما برنامه آن تمام وقت و در فرصتی سه ساله است. با این همه آموزش در این دوره به صورت پاره وقت و مکاتبه‌ای هم انجام می‌شود. دبیرستان‌های تمام وقت از دوشنبه تا جمعه هر روز و از ساعت 8 صبح تا 4 بعد از ظهر کلاس‌های آموزشی خود را برگزار می‌کنند. معمولا در هر روز از 5 تا 8 ساعت کلاس درسی وجود دارد. دوره تمام وقت سه سال طول می‌کشد، درحالی که دوره‌‌های پاره وقت و مکاتبه‌ای بیش ازسه سال به طول می‌انجامند. دوره‌‌های پاره وقت دو نوع هستند: دوره‌‌های روزانه و دوره ‌های شبانه که البته اکثریت با دوره‌‌های شبانه است.

چنان که گفتیم، دوره دبیرستان سه ساله است، اما این اواخر گرایش به تغییر از نظام سنواتی به نظام واحدی زیاد شده است. در نظام واحدی چنان چه دانش‌آموزان تعداد واحدهای مشخصی را بگذرانند می‌توانند فارغ‌التحصیل شوند و در آزمون ورودی دانشگاه شرکت کنند. این نظام سال 1988 در دبیرستان‌های پاره وقت و مکاتبه‌ای و سال 1993 هم در دبیرستان‌های تمام وقت به کار گرفته شد. در دبیرستان به روش مکاتبه‌ای، از نظام واحدی استفاده می‌شود. در این دبیرستان‌ها دانش‌آموزان نیاز به حضور در مدرسه ندارند، بلکه در خانه یا مراکز آموزش و حرفه‌ای خاص تعداد واحد مشخص را می‌گذرانند و می‌توانند با گرفتن گواهی دانش آموختگی از دبیرستان در امتحان ورودی دانشگاه شرکت کنند.

دبیرستان‌ها به دو دسته کلی دبیرستان عادی و دبیرستان تخصصی هم تقسیم می‌شوند. دبیرستان عادی همان دوره‌های عمومی است، اما دبیرستان تخصصی آموزش فنی و حرفه‌ای است که در آن به تحصیل در رشته‌هایی چون کشاورزی، صنعت، بازرگانی، ماهیگیری، پرستاری، هنر و... می‌پردازند. معمولا همه دانش‌آموزان دبیرستانی که در شاخه نظری تحصیل می‌کنند، تعدادی واحد در زمینه تخصصی نیز می‌گذرانند و دانش‌آموزان رشته‌های فنی و حرفه‌ای نیز تعداد زیادی از واحدهای عمومی را می‌گذرانند.[۳][۴]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Sōmushō, T (2021). Nihon no Tōkē 2021. Sōmushō Tōkeikyoku. P243.
  2. Sōmushō, T (2021). Nihon no Tōkē 2021. Sōmushō Tōkeikyoku. P252.
  3. سرکارآرانی، محمدرضا (1382). اصلاحات آموزشی و مدرن‌سازی با تأکید بر مطالعه تطبیقی آموزش و پرورش ایران و ژاپن. نشر روزنگار. ص144.
  4. ماهرپور، روهینا (1402). «نظام آموزشی ژاپن». در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. ص.282- 298.