جائو گوو، خوشنویس چینی
«جائو گوو»(1187-1107 میلادی)، در دوران امپراتور گائوزونگِ سونگ جنوبی، از سال 1127 تا 1162 میلادی بر سرِ قدرت بود. وی و پدرش از نظر سیاسی بی لیاقت بودند ولی از نظر هنری موهبتی به شمار می آمدند. خوشنویسی جائو گوو از پدرش هم بهتر بود، از گذشته بهره ی زیادی برده و از خود بینش عمیقی به نمایش می گذاشت.
او نخست از سبک خوشنویسی «خوانگ تین جیانگ»، سپس«میفِی»، پیروی کرد، و بعدها روی سبک «جونگ یائو(Zhong Yao)»، خوشنویس مشهور دوران سه پادشاهی، و «وانگ شی جی(Wang Xizhi)» تمرکز کرد. او به سختی کار می کرد. او گفته،«من در طول50 سال گذشته، هرگز حتی برای یک روز اگر کار مهمی نداشتم، قلمم را بر زمین نگذاشتم». «من سبک های تمام خوشنویسان دوران های «وِی»، «جین» و شش سلسله را آموختم». وی کتابی تحت عنوان «پیرامون خوشنویسی» نوشت، کتابی پُر از بصیرت و بینش.[۱]
نیز نگاه کنید به
- وانگ شی جی، خوشنویس چینی
- وانگ شیان جیان، خوشنویس چینی
- چوسویلیانگ، خوشنویس چینی
- یان جن چینگ، خوشنویس چینی
- لیو گونگ چوان، خوشنویس چینی
- خوی سو، خوشنویس چینی
- سوشی، خوشنویس چینی
- خوانگ تینگ جیان، خوشنویس چینی
- جائو منگ فو، خوشنویس چینی