تاريخچه مهاجرت ايرانيان به كانادا

رفتن به كانادا در عین حال كه فرصتی هیجان‌انگیز است، مبارزه‌ای بزرگ نیز هست.

شرایط خوب تحصیلی، كاری، و رفاهی در كانادا در مقایسه با سایر كشورهای جهان، این كشور را به مقصدی مطلوب برای مهاجرین بدل كرده است. سابقه مهاجرت ایرانیان به كانادا به سال‌های اول قرن بیستم و عمدتا بعد از جنگ جهانی دوم می‌رسد، زمانی كه تنها 12 نفر ایرانی در این كشور زندگی می‌كردند؛ و این رقم به ‌تدریج افزایش یافت.

آمار ارائه شده توسط سازمان آمار كانادا، زمان ورود اولین ایرانی به كانادا را بین سال‌های 1901 و 1902 ثبت كرده است. با وجود اینكه سال بعد تعداد مهاجران با شیبی تند به چهل نفر را رسید، ولی همچنان با وجود میانگین یكصد نفر در سال، در بازه شصت سال بعد همواره در نوسان بوده است.

اما نخستین موج واقعی مهاجرین ایرانی در سال 1970 به كانادا رسید و از آن به بعد یعنی تا سال 1978 رقم مهاجرین از 100 نفر در سال به 600 نفر در سال رسید. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تعداد مهاجرت‌ها به چند هزار نفر در سال رسید و این روند همچنان در طول جنگ عراق و ایران و تا سال 1995 ادامه پیدا كرد.

طبق آمار رسمی جدید کانادا، به طور متوسط بین 5 تا 7 هزار ایرانی هر سال وارد کانادا شده‌اند. حدود 8 درصد از کسانی که در کانادا به دنیا آمده‌اند در سرشماری خود را ایرانی اعلام کردند؛ البته ممکن است افرادی از پدر مادر ایرانی در کانادا به دنیا آمده باشند و خود را ایرانی حساب نکنند.

به طور کلی ایرانیان مهاجر را می‌توان به سه گروه تقسیم کرد:

ـ نسل اول مهاجرین (همزمان با وقوع انقلاب و بعد از آن)

ـ مهاجرین زمان جنگ

ـ مهاجران اخیر

نسل اول، مهاجرانی هستند که در واقع به دلیل عدم همسویی با انقلاب بیشتر به صورت پناهنده به کانادا عزیمت کردند. این گروه از وضعیت مالی نسبتا مناسبی برخوردار بودند و به مرور با در پیش گرفتن یک شغل آزاد مناسب، زندگی خود را آغاز كردند و طی این مدت خود و فرزندانشان در جامعه کانادا جذب شدند.

ـ گروه دوم بیشتر با انگیزه‌های سیاسی و یا دور بودن از کشور در دوران جنگ تحمیلی به کانادا آمدند.

ـ گروه سوم، که مهاجران سال های اخیر را تشکیل می دهند، دو دسته‌اند: مهاجران متخصص و مهاجران سرمایه‌گذار. مهاجران اخیر ایرانی بیشتر از طریق سرمایه گذاری وارد کانادا شده‌اند و امکانات مالی بهتری دارند.