توسعه ی روابط ایران و چین در دوران مغول ها

توسعه­ی روابط در دوران مغول­ها

تماس­ها میان ایران و چین حتی اندکی پس از حمله­ی مغول به هر دو کشور در قرن سیزدهم میلادی گسترش یافت. افسران و مقامات ایرانی به امپراتوری مغولی سلسله­ی یوان خدمت می­کردند. متقابلا، خدمه­ی چینی هم برای امپراتوری ایلخانان مغول در ایران کار می­کردند. در این دوران شناخت چینی­ها و ایرانیان از یکدیگر عمیق تر شد. تقریبا هر سال فرستادگان دیپلماتیک و هیئت­های سیاسی میان امپراتوری یوان چین و ایلخانان ایران مبادله می­شدند. دانش و تجهیزات ستاره شناسی چینی، چاپ، و پول کاغذی در طول این دوران به ایران و خاورمیانه انتقال داده شد و در مقابل شیمی، ریاضیات، هندسه­ی اقلیدسی، پزشکی و داروشناسی اسلامی و ایرانی به چین منتقل شد. رنگ دانه­ی آبی کبالت که مبنای رنگ آبی در ظروف آبی چینی و سفید مشهور چین شد، با عنوان«آبی محمدی» و یا« آبی مسلمانی» از ایران به چین معرفی شد. محبوبیت فراوان این نوع از ظروف چینی آبی و سفید موجب شد که در قرن نهم، صنعت سرامیک ایران به منظور تقلید از محصولات چینی و تأمین تقاضاهای پاسخ داده نشده گسترش یابد. (جان گارور، 1388: 24-25)