توسعه ی روابط ایران و چین در دوران مغول ها

مغول‌ها، قابل بازیابی از: https://torob.com/p/c94a4f1b-5d0d-4bbc-80ce-95a1a5acf471/%D9%BE%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%BE%D9%88%DB%8C%D9%86%D8%AA-%D8%AF%D8%B1%D8%B3-%D9%BE%D9%86%D8%AC%D9%85-%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%D8%AF%D9%87%D9%85-%D8%A8%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%D8%B8%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86/

تماس‌ها میان ایران و چین حتی اندکی پس از حمله­‌ی مغول به هر دو کشور در قرن سیزدهم میلادی گسترش یافت. افسران و مقامات ایرانی به امپراتوری مغولی سلسله­‌ی یوان خدمت می‌کردند.

توسعه­‌ی روابط در دوران مغول­‌ها

متقابلا، خدمه‌ی چینی هم برای امپراتوری ایلخانان مغول در ایران کار می‌کردند. در این دوران شناخت چینی­‌ها و ایرانیان از یکدیگر عمیق تر شد. تقریبا هر سال فرستادگان دیپلماتیک و هیئت­‌های سیاسی میان امپراتوری یوان چین و ایلخانان ایران مبادله می‌شدند. دانش و تجهیزات ستاره شناسی چینی، چاپ، و پول کاغذی در طول این دوران به ایران و خاورمیانه انتقال داده شد و در مقابل شیمی، ریاضیات، هندسه‌ی اقلیدسی، پزشکی و داروشناسی اسلامی و ایرانی به چین منتقل شد. رنگ دانه­‌ی آبی کبالت که مبنای رنگ آبی در ظروف آبی چینی و سفید مشهور چین شد، با عنوان«آبی محمدی» و یا«آبی مسلمانی» از ایران به چین معرفی شد. محبوبیت فراوان این نوع از ظروف چینی آبی و سفید موجب شد که در قرن نهم، صنعت سرامیک ایران به منظور تقلید از محصولات چینی و تأمین تقاضاهای پاسخ داده نشده گسترش یابد.

نیز نگاه کنید به

روابط ایران و چین؛ حکایت روابط دوستانه ایران و چین؛ آغاز روابط ایران و چین به روایت اسناد

منبع اصلی

_{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.}

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی