خوانگ گونگ وانگ، نقاش چینی
«خوانگ گون گوانگ»(1354-1269 میلادی) نقاش دوران سلسله ی یوان، در میان سالی مأمور دون پایه ی دولت شد. وی درگیر پرونده ای شده و روانه ی زندان گردید. وقتی آزاد شد، به نقطه ی دِنج دور افتاده ای رفت و دیگر در خدمت دولت نبود. وی به پیرو سفت و سخت فرقه ی «چوانزِن»(حقیقت کامل) طریقت تائو تبدیل و به سراسر کشور مسافرت کرد.
در سن حدود 50سالگی، نقاشی منظره را آغاز و در سال های آخر عمر سبک نقاشی خاص خود را به وجود آورد. اغلب آثار او هنگام سفر به جنوب چین نقاشی شده اند. او در نقاشیِ رنگی و آب رنگ، و در قلم کاری خود، سبک های خوشنویسی خط شکسته و خط ویژه ی مُهرسازی را به کار می برد و از چند حرکت برای ایجاد دورنما و عمق استفاده می کرد.
نقاشی های او به عنوان«قله ی کوه های ساده و خوش بنیه و گیاهان پرپشت»توصیف شده است. وی علاقه مند به استفاده از رنگ قهوه ای- سرخ بود و نقاشی مناظر سرخ رنگ را ابداع کرد. از میان«چهار استاد سلسله ی یوان»(سه نفر دیگر عبارتند از وو جِن(Wu Zhen)، نی زان(Ni Zan)، و وانگ مِنگ(Wang Meng)) «خوانگ گون گوانگ» بهترین آنان شمرده می شود. او تأثیر زیادی در نقاشی های منظره ای سلسله های مینگ و چینگ گذاشت[۱].
نیز نگاه کنید به
- هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان
- نقاشان مشهور چین باستان
- هنر نقاشی صورت و گریم چهره در اپرای پکن