ظلم مضاعف هزار ساله بر زنان چین

تاریخچه:

در طول تاریخ چند هزار ساله­ی چین، زنان این کشور، هم­چون زنان سایر فرهنگ­ها و جوامع مختلف سنتی، به خاطر جایگاه پستی که در جامعه داشتند، همیشه با تحقیر و محرومیت رو به رو بوده­اند. باور خرافی سیستماتیک، نهادینه شده و ریشه دار تبعیض جنسیتی مرسوم در چین، ریشه در برخی از سنت­های کهن و اندیشه­های کنفوسیوسی دارد که پایه و بنیان خانوداه و اجتماع را در«اطاعت زن از شوهر، شهرواندان از حاکم، و اطاعت پسر از پدر و جوانان از سالمندان» اعلام کرده است. این قانون اطاعت، در طول هزاران سال در خدمت حفظ نظم اجتماعی جامعه­ی مردسالار چین بوده و در این چرخه­ی قانونی، همیشه این زن بوده است­که در طول حیات خود، بدون داشتن هیچ­گونه حقی، می­بایست به ترتیب از پدر، برادر، همسر و در نهایت از پسر خود اطاعت کرده و به آن­ها وابسته باشد. تحت این قانون شیوه­های سوء استفاده از زنان مانند خرید و فروش آن­ها، کتک زدن خوردن از همسر و کشتن و سقط نوزادان دختر در چین امری غیر معمول نبوده است. این تبعیض ناروای جنسیتی از دوران حاکمیت سلسله­های مختلف، و در طول هزاره­های گذشته با شدت تمام تا اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ادامه داشته است.

ظلم مضاعف هزار ساله بر زنان چین

افزون بر ظلم و ستم و تبعیض جنسیتی فوق، از حدود هزار سال پیش، رسم وحشتناک بستن پای زنان در چین نیز بر جامعه­ی زنان این کشور تحمیل شده است که جایگاه ضعیف آنان را متزلزل­تر و وابستگی زنان به جامعه­ی مردسالار را بیشتر نموده است. این کار ناجوانمردانه برای نخستین بار در قرن دهم میلادی و از دربار امپراتور سلسله­ی سونگ شروع شد. براساس اسناد تاریخی، از زمانی که امپراتور وقت مجذوب پاهای کوچک یک زن رقاص شد، از آن پس، داشتن پای کوچک به عنصر زیبایی زنان تبدیل گردید. در سرتاسر چین، پای دختران نوجوان پنج و شش ساله را با پارچه­ی ضخیمی محکم می­بستند تا علی­رغم رشد سایر اعضای بدن، پای او هم­چنان تا آخر عمر کوچک باقی مانده و توان راه رفتن و تحرک زنان را از آن­ها می­گرفت. به همین دلیل آن­ها در خانه محبوس شده و در محیط خانه نیز به مردان وابسته می­شدند. بستن پای زنان و دختران در این کشور به یک امر فراگیر تبدیل شده و احتمالا یکی از خشن­ترین و در عین حال وحشیانه­ترین عملی بود که در طول هزار سال، به صورت گسترده در تاریخ بشر علیه زنان اعمال شده است.