ظلم مضاعف هزار ساله بر زنان چین
در طول تاریخ چند هزار ساله‌ی چین، زنان این کشور، همچون زنان سایر فرهنگ‌ها و جوامع مختلف سنتی، به خاطر جایگاه پستی که در جامعه داشتند، همیشه با تحقیر و محرومیت رو به رو بوده‌اند. باور خرافی سیستماتیک، نهادینه شده و ریشه دار تبعیض جنسیتی مرسوم در چین، ریشه در برخی از سنت‌های کهن و اندیشه‌های کنفوسیوسی دارد که پایه و بنیان خانوداه و اجتماع را در«اطاعت زن از شوهر، شهروندان از حاکم، و اطاعت پسر از پدر و جوانان از سالمندان» اعلام کرده است. این قانون اطاعت، در طول هزاران سال در خدمت حفظ نظم اجتماعی جامعه‌ی مردسالار چین بوده و در این چرخه‌ی قانونی، همیشه این زن بوده است که در طول حیات خود، بدون داشتن هیچ‌گونه حقی، می بایست به ترتیب از پدر، برادر، همسر و در نهایت از پسر خود اطاعت کرده و به آنها وابسته باشد. تحت این قانون شیوه‌های سوء استفاده از زنان مانند خرید و فروش آنها، کتک زدن خوردن از همسر و کشتن و سقط نوزادان دختر در چین امری غیر معمول نبوده است. این تبعیض ناروای جنسیتی از دوران حاکمیت سلسله‌های مختلف، و در طول هزاره‌های گذشته با شدت تمام تا اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ادامه داشته است.
ظلم مضاعف هزار ساله بر زنان چین
افزون بر ظلم و ستم و تبعیض جنسیتی فوق، از حدود هزار سال پیش، رسم وحشتناک بستن پای زنان در چین نیز بر جامعه‌ی زنان این کشور تحمیل شده است که جایگاه ضعیف آنان را متزلزل‌تر و وابستگی زنان به جامعه‌ی مردسالار را بیشتر نموده است. این کار ناجوانمردانه برای نخستین بار در قرن دهم میلادی و از دربار امپراتور سلسله‌ی سونگ شروع شد. براساس اسناد تاریخی، از زمانی که امپراتور وقت مجذوب پاهای کوچک یک زن رقاص شد، از آن پس، داشتن پای کوچک به عنصر زیبایی زنان تبدیل گردید. در سرتاسر چین، پای دختران نوجوان پنج و شش ساله را با پارچه‌ی ضخیمی محکم میبستند تا علیرغم رشد سایر اعضای بدن، پای او همچنان تا آخر عمر کوچک باقی مانده و توان راه رفتن و تحرک زنان را از آنها می‌گرفت. به همین دلیل آنها در خانه محبوس شده و در محیط خانه نیز به مردان وابسته می‌شدند. بستن پای زنان و دختران در این کشور به یک امر فراگیر تبدیل شده و احتمالا یکی از خشن‌ترین و در عین حال وحشیانه‌ترین عملی بود که در طول هزار سال، به صورت گسترده در تاریخ بشر علیه زنان اعمال شده است.[۱]
نیز نگاه کنید به
وضعیت زنان در چین؛ رسم بستن پای زنان در چین
کتاب شناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد1. ص.321-322.