الجامعة اللبنانية (دانشگاه لبنانی)
تنها دانشگاه دولتی لبنان است که پس از استقلال این کشور تأسیس شد. فعالیت این دانشگاه با تأسیس مرکز تربیت معلم و مدرسه عالی آمار در سال 1951 آغاز و با طی روند تکاملی، در سال 1959 به عنوان مؤسسه رسمی آموزش عالی کشور شناخته شد. دانشگاه لبنانی با 20 دانشکده و مؤسسه آموزش عالی وابسته بیشترین سهم را در آموزشهای دانشگاهی دارد. این دانشگاه به نسبت دانشگاههای خصوصی، بیشترین دانشجو، اعضای هیئت علمی و فارغالتحصیل را داراست. 49% از کل دانشجویان لبنانی در این دانشگاه و در 105 رشته تخصصی (نظری و فنی) تحصیل میکنند، در حالی که این رقم در مجموع دانشگاههای خصوصی به 160 رشته تخصصی میرسد.[۱] دانشگاه دولتی لبنان در همه مقاطع آموزش عالی دانشجو میپذیرد و زبان آموزش آن عربی، فرانسوی و انگلیسی است و در برخی از دانشکدهها تنها زبانهای فرانسوی و انگلیسی تدریس میشود. از جمله دانشکدههای این دانشگاه، علوم تربیتی، حقوق و علوم سیاسی، کشاورزی، ادبیات و علوم انسانی، مهندسی، پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی، علوم و موسسه عالی علوم اجتماعی است. در سالهای اولیه جنگ و عدم سهولت حضور دانشجویان در بیروت به دلیل شرایط ناامنی، بیشتر دانشکدههای این دانشگاه شاخههایی را در مراکز استانها دایر کردند که این شاخهها همچنان فعالیت دارند. هزینههای ثبت نام و تحصیل در دانشگاه دولتی به نسبت دیگر دانشگاههای خصوصی به مراتب کمتر و البته سطح تحصیل و امکانات آن نیز کمتر است. هزینه مقطع لیسانس در رشتههای علوم تطبیقی حدود 170 دلار و در رشتههای نظری حدود 130 دلار است. این مبلغ در مقطع فوق لیسانس و دکترا در همه رشتهها به حدود 500 دلار می رسد. این ارقام برای دانشجویان غیرلبنانی به بیش از دو برابر افزایش پیدا میکند.[۲] تحصیل در 4 دانشکده این دانشگاه شامل ادبیات و علوم انسانی، حقوق و علوم سیاسی اداری، علوم و علوم اجتماعی بدون شرکت در امتحان ورودی امکانپذیر است و پذیرش در دیگر دانشکدهها منوط به کسب نمره قابل قبول[۱] از امتحان ورودی است.[۳]
کتابشناسی
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ وزارة التربية والتعليم العالي. (2007). الاستراتيجية الوطنية للتربية والتعليم في لبنان، مشروع الانماء التربوي، ص. ۱۶.
- ↑ الجمعية المركز الإسلامي للتوجيه و التعليم العالي. (2012). الجامعات في لبنان، الجزء الأول. ص. ۱۰۵-۱۵۲.
- ↑ صدر هاشمی، سید محمد (1330). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص. 249-271.