طریقت الاحمدیة مصر
منسوب به سید احمد البدوی (د 675 ه) که نسب به امام علی (ع) می‌برد. او در فاس مغرب متولد شد و مدتی در عراق بود و سپس به مصر رفت و در شهر طنطا اقامت گزید؛ از آن پس طریقت به نام او شکل گرفت و در عصر حکومت بیبرس مملوکی در مصر گسترش یافت. از عوامل محبوبیت و گسترش این طریقت، تشویق مسلمانان به مبارزه با مهاجمان صلیبی توسط پیروان آن بود. بعدها بروز برخی انحرافات و شیوع بی‌بند و باری و اعمال خلاف از جمله می‌گساری در میان پیروان آن، سبب رویگردانی عامه‌ی مسلمانان از آنان شد. این طریقت، مردم پسندترین طریقت روستایی به شمار می‌رود. از علائم مشخصه‌ی آنان، استفاده از پرچم و عمامه‌ی قرمز است. سلسله‌های متعددی از این طریقت منشعب شده‌اند که البیومیه و الشناویه از جمله‌ی آنان است.[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ مصر. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص261.