مذهب مالکی تونس

قانون اساسی تونس تصریحی به مذهب رسمی این کشور نکرده است؛ اما بیشتر مسلمانان تونس مالکی مذهب‌اند. آراء و نظرات فقهی مالک بن انس (۹۳-۱۷۹ ق) پایه‌گذار مذهب فقهی مالکی در سال‌های پایانی سده دوم هجری وارد إفریقیه شد؛ اما از اواخر قرن چهارم هجری به بعد و به‌خصوص در قرن پنجم هجری که فاطمیان به مصر رفتند و سلسله حکومت ادریسیان نیز منقرض شد، مذهب مالکی و مسلک اشعری که در اندیشه سیاسی نیز با شیعیان متعارض بودند، گسترش یافت. مالک بن انس از شاگردان امام جعفر صادق (ع) و در نزد ایشان محترم بود. او با الهام از مکتب امام صادق (ع) و در اجرای نهضت نشر حدیث در زمان عباسیان به نگارش کتاب «الموطا» پرداخت. او در این کتاب ابتدا حدیث را می‌آورد، آنگاه فتوای اهل مدینه و سپس استنباط خود را بیان می‌کند. محدثان شیعه نیز به طرق حدیثی محدثین مالکی توجه داشته‌اند. مالک از قیام نوادگان امام حسن (ع)، مانند قیام محمد بن عبدالله (۱۰۰-۱۴۵ق) معروف به نفس زکیه و نیز حرکت ادریس بن عبدالله کامل (د۱۷ق) پایه‌گذار سلسله ادریسیان یا سادات حسنی در مغرب حمایت کرد. این حمایت مالک از اهل‌بیت (ع) در پذیرش مذهب مالکی از سوی مردم شمال آفریقا بسیار مؤثر بوده است. ابن عرفه (د۸۰۳ ق) نیز که در دوران حفصیان می‌زیست، نقش مهمی در گسترش مذهب مالکی و بسته‌شدن باب اجتهاد در تونس ایفا کرد و حفصیان نیز سیاست تک‌مذهبی‌شدن إفریقیه را با محوریت مذهب مالکی دنبال می‌کردند. مخالفت با رأی و استفاده از روش فقهی اصولی مقاصد الشریعه[ii] از عناصر مهم مذهب مالکی است، به بیانی دیگر فقه مالکی، فقهی نتیجه‌گر است. قیروان و تونس نقش مهمی در گسترش مذهب مالکی در آفریقا داشته‌اند و محل ارتباط مکتب فقهی مالکی تونس با دیگر مکاتب فقهی، به‌ویژه مکتب عراق بوده‌اند. حاکمان اغلبی نیز درگسترش مذهب مالکی و تبدیل آن به یک باور دینی همگانی و کاستن از گرایش مردم به مذهب حنفی موفق بودند. اسد بن فرات (د۲۱۳ق) و شاگردش ابوسعید سحنون بن سعید (د۲۴۰ ق) از اندیشمندان مسلمان إفریقیه بودند که در گسترش مذهب فقهی مالکی نقش مهمی داشتند.کتاب‌های المدونه (امام سحنون) و الرساله (ابن ابی زیاد قیروانی) از مهم‌ترین منابع مالکی است.کتاب «العشماویه في فقه الساده المالکیه» نوشته عبدالباری عشماوی مصری نیز از کتاب‌های رایج در بازار تونس است.