تئاتر و هنرهای نمایشی کوبا

اولین تظاهرات هنر نمایشی در کوبا آرئیتوا می‌باشد که ترکیبی از شعر، موسیقی، رقص، کر و پانتومیم بود و توسط بومی‌های کوبا قبل از این‌که توسط استعمارگران اسپانیایی از بین بروند، اجرا می‌شد. با شروع دوره استعمار، تئاتر کوبابر اساس الگوهای تئاتری اسپانیا و از جشن‌های مسیحی کورپوس کریستی" آغاز می‌شود، اولین اثر تئاتری به سال ۱۵۲۰ برمی‌گردد که مربوط به جشن‌های کورپوس کریستی می‌باشد و از پدرو د کاستی یا می‌توان به‌عنوان اولین اروپایی نمایشنامه نویس نام برد که از سال ۱۵۷۰ به مدت ۶ سال 1. Areito

2. Corpus Christi 3. Pedro de Castilla

به فعالیت تئاتری در کوبا مشغول بود، اما اولین نمایشنامه‌نویس اصالتا کوبایی، سانتیاگو پیتا ای بوروتوا می‌باشد که بین قرن‌های ۱۷ و ۱۸ می‌زیست، که اثر معروف وی به‌نام شاهزاده باغبان و کلوریدانوی تقلبی" شناخته شد، اثری کمدی که در سال‌های ۱۷۳۰ و ۱۷۳۳ در سویل اسپانیا به چاپ رسید، موضوع این نمایشنامه درمورد تاریخ دلاوران جوانمرد و مجموعه افتخاراتشان می‌باشد و کمترین اشاره‌ای به مناظر کوبا، آداب و رسوم، اصطلاحات زبانی و نمونه‌های گیاهی و جانوری این جزیره نمی‌کند.

اولین سالن‌های تئاتر درکوبا به قرن هیجدهم می‌رسد، زمانی‌که سالن‌های تئاتری بسیاری در هاوانا تاسیس شدند. در سال ۱۷۷۵ تئاتر کولیسئو تاسیس می‌شود که پس از مدتی به ویرانه‌ای تبدیل می‌شود و بعد با مرمت آن، در سال ۱۸۰۳ با نام ال پرینسی پال۳ مجدد راه‌اندازی می‌شود. از دیگر سالن‌های نمایشی کوبا از سیرک مارتس" (۱۸۰۰)، ال دیوراماه و ال تاکن۶ (۱۸۳۸) در آن دوران شکل‌گرفتند، می‌توان نام برد. در آن زمان گرترودیس گومز د آویاندا آثاری چون لئونسیا، میلیونر و چمدان و همین‌طور بالتازار را نوشت. وی با نوشتن حدود بیست عنوان نمایشنامه نشان داد کسی مانند او استعداد درام‌نویسی چنان بالایی نداشته است.

از دیگر نویسندگان معروف آن قرن، می‌توان از خوآنکین لورنزو لوآسس نام برد که به‌عنوان بهترین نمایشنامه‌نویس (کمدی نویس)

1. Santiago de Pita y Borroto

2. El principe jardinero y fingido Cloridano 3. El Principal 4. Martes

5. El Diorama 6. El Tacon

ر

۳۱۷

را ۳۱۸

شناخته شده است، کمدین‌های هاوانایی که در سال ۱۸۶۸ برای اولین بار در صحنه ظاهر می‌شوند و تئاتر کمدی (بوفو) کوبا را آغاز می‌کنند، جنبشی که از نمونه‌های خارجی آغاز می‌شود، با دیگر نژادها مختلط می‌شود و چنان اختلاط نژادی در آن دیده می‌شود که بین سال‌های ۱۸۶۹ و ۱۸۷۹ پادشاهی اسپانیا نمایش‌های آنان را ممنوع می‌کند، همچنین تئاتر مامبی در تبعید شکوفا می‌شود و اصلی‌ترین نماینده آن، اثر آبدالا' نوشته خوزه مارتی بود.

در سال ۱۸۹۰، تئاتر الحمرا متولد می‌شود. این تئاتر مخصوص مردان بود که مرکز تئاترهای کمدی (بوفو) و ساینه تس بشمار می‌آمد. برای آن سال‌ها، بازیگران بزرگی در صحنه تئاتر ظاهر می‌شوند و با اطمینان می‌توان گفت که بهترین دوران نقد بود در حالی‌که تئاتر مارتی بهترین پخش و اجرا را در آمریکا داشت. سومین دهه قرن بیستم، مصادف با جنبشی نوآور در فرهنگ و ایده‌های کوبایی‌ها، نمایشنامه‌نویسان و بازیگران می‌شود و این هنر با تئاترهای اروپایی که از فاشیسم گریخته و به هاوانا آمده بودند، رشد می‌یابد. درآن دوران تئاتر دانشگاهی، آکادمی هنر نمایشی، انجمن تئاتر، از جمله موسساتی بودند که متولد شدند در دهه ۴۰ یک تحول عظیم اتفاق می‌افتد، میان دیگر آثار گلچین شده، نمایش «الکتراگاریگ» اثر بیرخیلیو پینی پرا ظاهر می‌شود و به‌عنوان بالاترین چهره نمایشی کوبا در قرن بیستم شناخته می‌شود که البته در داستان‌نویسی و شعر نیز چهره شاخصی محسوب می‌شود. تئاتر کوبا با نگاهی متفاوت به واقعیت ملی معطوف می‌گردد.

1. Abdala

در دهه ۵۰، کارگردان کوبایی با نام وینسنته ربوئلتو و شرکتش با نام «تئاتر استودیو» ظاهر می‌شود که علی‌رغم تنگناهای اقتصادی و عدم توجه رسمی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار می‌شود، البته، با پیروزی انقلاب کوبا، تحولات بسیاری در تئاتر کوبا روی داد. http://www.cenit.cult.cu/pageshower.) (php?c=a&id=106