موسیقی ژاپنی در دوران معاصر

به موسیقی بعد از جنگ جهانی دوم تا حال حاضر موسیقی معاصر گفته می‌شود. در سال‌های بعد از جنگ و با توجه به شرایط آن زمان کشور، موسیقی معاصر ژاپن متأثر از جریان نزدیکی به غرب به خصوص آمریکا بود. در این زمان انواع موسیقی غربی و به خصوص آمریکایی به ژاپن وارد می‌شد و طرفداران و هنرمندان خاص خود را پیدا می‌کرد. با این همه از دهه 1950 به بعد ما شاهد نوعی توجه و ارزش گذاری مجدد نسبت به موسیقی سنتی ژاپن یا هوگاکو هستیم. در این دوره بسیاری از آهنگسازان این کشور که به سبک غربی آهنگ سازی می‌کردند، در کارهای خود از سازهای هوگاکو استفاده کردند. حاصل کار آن‌ها موسیقیای بود که به آن نام هوگاکو معاصر (現代邦楽/Gendai Hōgaku) دادند. یکی از معروف‌ترین آهنگسازان این سبک، توئورو تاکه‌میتسو است. او در شاهکارش یعنی «نوامبر استپز» (『ノヴェンバー・ステップス』/November Steps) در کنار سازهای ارکستر از بیوا و شاکوهاچی استفاده کرد. نخستین اجرای این اثر در فیلارمونیک نیویورک آوازه او را جهانی کرد.

علاوه بر این در نیمه دوم دهه 1960 از دل موسیقی عامه پسند دوره شووا نوعی از ترانه با عنوان اِنکا (演歌/Enka) خلق شد که بر پایه احساسات خاص ژاپنی است. این نوع موسیقی در حال حاضر هم یکی از سبک‌های موسیقی ژاپن است که طرفداران خود را دارد. با استناد به آمار منتشر شده انجمن صنعت ضبط ژاپن (日本レコード協会/Nihon rekōdo kyōkai) در سال 2020، نهصد و یک تک آهنگ یا آلبوم جدید در شکل‌های مختلف به بازار موسیقی این کشور عرضه شده است.

یکی از سبک‌های فراگیر موسیقی ژاپن در دوران معاصر، جی پاپ یا موسیقی پاپ ژاپنی است که آثارش توانسته است، مخاطبین بسیار زیادی در سراسر جهان پیدا کند. این سبک اواخر دهه 1980 به این نام خوانده شد و از دهه 1990 به بعد توانست در میان جوانان مخاطبان بسیار زیادی کسب کند. موسیقی جی پاپ بیشتر به دنبال تولید آثاری برای فروش بیشتر در بازار است و به نوعی می‌توان گفت، موسیقیای تجاری است.

نیز نگاه کنید به

هنر ژاپن

موسیقی در ژاپن