سهم صنایع و تولیدات فرهنگی چین در اقتصاد جهان
خدمات فرهنگی، به فعالیت‌هایی اطلاق می‌شود که برای برآورده ساختن سلیقه‌ها و یا نیازهای فرهنگی جامعه صورت می‌گیرد.
مجموعه تدابیر و تسهیلاتی که به منظور حمایت از اقدامات فرهنگی توسط دولت‌ها، نهادهای عمومی، مؤسسات خصوصی و... پیش بینی می‌شود. ظرف دو دهه‌ی گذشته، به ویژه با رشد فزاینده و سریع فناوری‌های ارتباطات و اطلاعات، مناسبات میان فرهنگ، صنعت و توسعه، بیش از پیش مورد توجه اقتصاد دانان، برنامه‌ریزان، کارشناسان فرهنگی و آمار قرار گرفته است. امروزه، کالاهای فرهنگی و خدمات فرهنگی با عبور از مرزهای بین المللی تصویری پیچیده از گردش تجارت فرهنگی را ترسیم می‌كنند.
طبق آمار یونسكو، در سال 2005، ارزش جهانی بازار صنایع فرهنگی 3.1 تریلیون دلار بوده و برآورد شده ظرف سه سال بعد به حدود 7.1 تریلیون دلار برسد. سهم این صنایع در تولید ناخالص جهانی طبق گزارش سال 2003 بانك جهانی، بیش از 7 درصد بوده است. هر چند این بازار به تعداد معدودی از كشورهای با درآمد بالا اختصاص داشته(بریتانیا، آمریکا و چین 3 کشور نخست بوده اند) و سهم کشورهای درحال توسعه تنها یک درصد بوده است.
طی سال های گذشته، آسیا بیشترین پیشرفت را در این زمینه داشته و این به دلیل رشد چشمگیر آسیای جنوب شرقی در این عرصه بوده است. صادرات فرهنگی آسیا از 6.7 درصد در سال 1994، به 6.15 درصد در سال 2002 افزایش یافته است[۱].
سهم هر بخش از كل تجارت كالاهای فرهنگی از سال 1994 تا 2002 به این شرح بوده است: رسانه های سمعی و بصری 31 درصد، رسانه های چاپی 30 درصد، هنرهای تصویری 20 درصد، رسانه های دیداری و شنیداری هم 14 درصد[۲].