مراسم جشن یک ماهگی و یک سالگی(جوا جو) نوزاد

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۰۵ توسط 127.0.0.1 (بحث) (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
انتخاب لباس برای نوزان
پوشاندن لباس به نوزاد
آماده کردن نوزاد برای جشن
آماده کردن نوزاد برای جشن
چیدن وسایل به صورت نمادین
نوزاد از بین وسایل چیده شده یکی را انتخاب خواهد کرد
وسایل هر کدام نماد یک رشته شغلی هستند
وسیله انتخابی توسط نوزاد پیشبینی میکند این کودک در آینده قاضی خواهد شد

در چین، وقتی نوزادی به یک ماهگی کامل می‌­رسد، پدر و مادر جشن «شراب یک ماهگی» و هنگامی که به یک سالگی برسد جشن «جوا­جُو» را برای او برگزار می‌­کنند. این دو مراسم که به رسم یادبود برگزار می­‌شود، مراحل مهمی در روند رشد کودک به شمار می‌­آید.

والدین، درست یک ماه پس از تولد نوزادشان، اقوام و خویشاوندان خود را به منزل دعوت کرده و جشنی برای یک ماهه شدن نوزاد خود برگزار می­‌کنند. طبق سنت چینی­‌ها، در این روز باید جشن و شادی در خانه برقرار باشد و جشن یک ماهگی نوزاد باید هر چه پرشورتر برگزار شود. ولی در سال­‌های اخیر، جشن یک ماهگی نوزاد بین مردم به خصوص بین زوج­‌های جوان، بسیار کم برگزار می‌شود، ولی در عین حال، یک ماهگی نوزاد برای هر خانواده، روزی  بسیار شاد و به یاد ماندنی است.

جشن «جوا­جُو» نیز وقتی نوزاد به یک سالگی رسید، برای او برگزار می­‌شود. این مراسم در اسناد تاریخی به دست آمده از سلسله­‌ی «چی» شمالی ثبت شده است. در روز جشن «جوا­جو»، قبل از خوردن رشته­ی تولد برای نهار­، وسایلی از قبیل کتاب مقدس، قلم، مرکب، کاغذ، سنگ مرکب، چرتکه، پول، دفتر حساب و کتاب، جواهرات، گل، لوازم آرایش، خوراکی، اسباب بازی و غیره روی میز می­‌گذارند. اگر بچه دختر باشد، بیل، ملاقه (یا وسایل آشپز خانه)، قیچی، خط­کش( یا وسایل دوزندگی)، نخ‌­های سوزن دوزی و وسایل گل­دوزی را به آن اضافه کرده و سپس کودک را در وسط میز  نشانده و او را آزاد می­‌گذارند. پدر و مادر و سایر افراد، هیچ راهنمایی و یا کمکی به بچه نمی­‌کنند و او به اختیار خود چیزی را از اطراف خود بر می‌­دارد؛ بر اساس اولین و دومین وسیله­‌ای که کودک بر می‌­دارد، می‌­توان علاقه­‌ی بالقوه­‌ی احتمالی و شغل آینده­‌ی او را پیش‌بینی کرد.[۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص921 و 922.