ایجاد فضای بازتر برای برنامه های تلویزیونی در چین

ایجاد فضای بازتر برای برنامه ­های تلویزیونی

پس از اجرای اصلاحات در اواخر دهه­ ی1970، فضا برای فعالیت شبکه­ های تلویزیونی به طور چشمگیری بازتر شده و این تحول افزون بر بخش­ های فنی و اقتصادی، شامل بخش­ های سیاسی و فرهنگی نیز گردید.

نخستین قدم برای ایجاد فضای باز در تلویزیون، رفع محدودیت از وارد کردن برنامه­ های خارجی بود. طی 20 سال پیش از اصلاحات تنها شرکت شبکه­ ی ملی مجاز به وارد کردن برنامه ­های تلویزیون خارجی بود که از نظر کمیت محدود و از نظر محتوا صرفا شامل برنامه­ های سیاسی و ایدئولوژیکی می­ گردید. با رفع این محدودیت ­ها در سال 1986، شرکت تولید برنامه­ های تلویزیونی آمریکایی لوریمار(Lorimar)، با امضای قرار­دادی با تلویزیون مرکزی چین، یکجا بیش از 7500 ساعت برنامه­ ی تفریحی تولید آمریکا را در اختیار تلویزیون چین قرار داد. امروزه تمام شبکه­ ها برای پر کردن ساعات پخش خود از برنامه­ های تولید خارج استفاده می ­کنند.

دومین قدم ایجاد شده در این فضا سازماندهی فستیوال­ های بین المللی تلویزیونی بود که در سال 1986 نخستین فستیوال تلویزیونی چین در شانگهای برگزار شد و امروزه بزرگ­ترین در نوع خود در آسیا و یکی از معتبرترین فستیوال­ های تلویزیونی جهان به شمار می ­رود. هفته­ ی بین المللی تلویزیون پکن، فستیوال تلویزیونی سی­چوان نیز جزو این فستیوال­ ها می ­باشند. در اين فستیوال ­ها، افزون بر داوری و اعطای جوايز، مبادلات آكادميك، واردات و صادرات برنامه ­های تلويزيونی هم انجام می ­شود. فستيوال شانگهای بزرگترين بازار مبادله­ ی برنامه تلويزيونی در آسياست.

سومین قدم، باز شدن فضای پخش تبلیغات و آگهی است که از نظر اقتصادی شبکه ­های تلویزیونی را مستقل ­تر و متکی به خود کرده و از این طریق بخش اعظمی از هزینه ­های مالی تأمین و وابستگی آن­ها به بودجه­ های دولتی کم­تر شده است. در سال ­های اخیر اغلب شبکه ­ها تجاری شده و برخی تا 70درصد هزینه­ های خود را از طریق پخش آگهی تأمین می­ کنند. البته، با افزایش بیش از حد ساعاتی که شبکه ­های تلویزونی به پخش تبلیغات و آگهی اختصاص می­ دادند، از سال 2011 محدویت­ هایی برای پخش آگهی به نفع تماشگران برنامه­ های تلویزونی از سوی دولت اعمال گردید.

سیاست ­های جدید حزب کمونیست چین در زمینه ­های سیاست مدرن سازی، تمرکز زدایی، تکثر گرایی و رفع محدودیت ­ها نیز زمینه را برای توسعه­ ی هرچه بیشتر انواع رسانه­ های تلویزیونی فراهم ساخته است.