تشکیل دولتی مسیحی در چین با حمایت مسیونرهای خارجی

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۲۰ توسط 127.0.0.1 (بحث) (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
هونگ­ شیوچوان

با تضعیف امپراتوری چینگ در نیمه‌­ی دوم قرن نوزدهم در اثر مداخلات ماجراجویانه­‌ی قدرت­‌های غربی و گسترش فعالیت­‌های میسیونرهای مسیحی از یک سو، و فراگیر شدن نارضایتی عمومی مردم از نالایقی حکومت داخلی و زورگویی‌های متجاوزین خارجی از سوی دیگر، زمینه برای قیام و شورش همگانی فراهم شد. رهبری این شورش را فردی به­‌نام هونگ­ شیوچوان(Hong Xiuquan)، معلمی روستایی برعهده گرفت.

وی که با خواندن کتابی تحت عنوان«کلمات پند آموز زمان (Good Words for Exhorting the age)» تحت تعالیم مسیحیت قرار گرفته بود، ادعا کرد که از سوی خدا برای نجات بشریت مأموریت دارد. وی با برداشت­ و تفسیرهایی خاصی از مسیحیت اقدام به نوشتن وانتشار مقالاتی هم‌چون روش‌­هایی برای رهایی، روش‌­هایی برای بیدار ساختن مردم جهان، و روش­‌هایی برای برپاخاستن مردم جهان، به انتشار افکار خود پرداخته و از مردم خواست تنها خدا را به­‌پرستند. هونگ شیوچوان، آیین­‌های کنفوسیوس، بودیسم و فرهنگ سنتی چین را با اندیشه­‌هایی از مسیحیت تلفیق و خود را برادر کوچک عیسی مسیح خواند.

مسیحیت وی سپس با همکاری چند نفر از دوستان و هم­فکرانش انجمنی تحت عنوان«انجمن خدا پرستان» تشکیل و به تبلیغ برابری و مخالفت با تجاوزگران خارجی پرداخت. کارگران و کشاورزان فقیر به تنگ آمده از ظلم و ستم تجاوزگران خارجی و حکومت نالایق داخلی، سریعا از او حمایت کرده و در سال 1847 نخستین شورش علیه حکام محلی شکل گرفت. با گسترش نفوذ این نهضت، هونگ، در سال 1851 ارتش تایپینگ را تشکیل و خود را پادشاه آسمانی نامید و مناطق مختلفی از استان شاندونگ را تسخیر و با وضع مقررات جدید سیاسی، اجتماعی و اقتصادی به نفع کارگران و کشاورزان و زنان، محبوبیت نهضت را توسعه داد. شکست پیاپی ارتش چینگ از شورشیان تایپینگ، زمینه را برای الحاق برخی از واحدهای ارتش ملی و شورش برخی از اقوام و نژادها به نفع شورش تایپینگ‌­ها بیشتر فراهم شد. هونگ شیوچوان­، پس از گسترش مناطق تحت نفوذ در شرق و شمال و جنوب چین، «پادشاهی بزرگ صلح آسمانی» را به پایتختی نانجینگ اعلام و رفته رفته خود به یک نظام فئودالی دیگری با همان خصوصیات تبدیل شد. با شروع اختلافات در میان رهبران شورش، انشعاباتی در نهضت ایجاد و این شورش که بزرگترین شورش دهقانی در طول تاریخ چین لقب گرفت، تضعیف و سرانجام در سال 1868 به شکست کامل انجامید و از میان رفت[۱].

این شورش با همکاری نیروهای فرانسه و انگلیس و ارتش امپراتوری فرو نشانده شد و در اثر جنگ و گرسنگی ناشی از قحطی هم­زمان، بین 20 تا 30 میلیون نفر جان خود را از دست دادند و آن را جزو پرکشتارترین شورش­‌های تاریخ جهان قرار داد[۱].آن­چه در این شورش قابل توجه است، حمایت گسترده‌­ی برخی از مسیونرهای مسیحی از رهبری این قیام است[۲].

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Shouyi, Bai (2007). An outline History of China: foreign languages Press, Beijing
  2. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی