نسل ادبی 98 در اسپانیا

به گفته بعضی از منتقدین، نسل 98 مهم‌ترين نسل ادبي اسپانيا است كه آراي نويسندگان آن از عقايد نيچه، ‌شوپنهاور و کی یر کِگارد تأثیر پذیرفته است. اولین بار آثورین در مقاله ای به سال 1913 عنوان نسل 98 را بکار برد. این نسل متشکل از بهترین نویسندگان و متفکران اسپانیاست .از آن جمله میگل دِ اونامونو[79]، پیو باروخا[80]، آثورین[81]، رامون ماریا دِ بایه اینکلن[82]، آنتونیو ماچادو[83]، مانوئل ماچادو[84]، رامون منندث پیدال[85]، رامیرو مائثتو[86]، بیسنته بلاسکو ایبانیز[87]، مانوئل دِ فایا[88].

شروع این دوره مطابق بود با آغاز جنگ کوبا در سال 1898، جنگی که منجر شد اسپانیا آخرین مستعمرات خود از جمله کوبا، پورتوریکو و فیلیپین را در آن سوی آب ها از دست دهد، این واقعه سبب بر خاستن اعتراضات در جهت اصلاحات اساسی در اسپانیا شد، نویسندگان این نسل نیز سعی داشتند با آثار خود اسپانیا را در رسیدن به این اصلاحات سوق دهند، چراکه از سویی دلداده گذشته پر شکوه اسپانیا بودند و بر این باور که روح حقیقی اسپانیا در سیاست آن دوره ظهور پیدا نکرده است، و از سویی دیگر در صدد مدرن سازیِ اسپانیا بر آمده بودند. در کنار این روشنفکران، شاعران نوگرا  نیز رشد پیدا کردند[89]. اونامونو (متولد 1864) مسن ترین نویسنده   و آنتونیو ماچادو(متولد 1875) جوانترین فرد این نسل ادبی به شمار می روند. نویسندگان این نسل از عصر طلایی اسپانیا، خصوصاً سروانتس تأثیر پزیرفته بودند.