آنتونیو ماچادو
آنتونیو ماچادو، به سال 1875 در سِویا به دنیا آمد. با اینکه هنوز نسبتاً جوان بود استعداد خود را در سرودن شعر نشان داد و آنگونه پیش رفت که بزرگترین شاعر نسل ادبی 98 محسوب میشود؛ او عنصر شعر را تپش عمیق روح میدانست. در کلاسهای فلسفه بِرگسون در سال 1910 شرکت جست و اینگونه با ایدههای این فیلسوف در رابطه با زمان آشنا شد.
نمایشنامههای زیادی را به همراه برادرش مانوئل ماچادو به نگارش در آورد. چندی پس از آغاز جنگ به والنسیا و پس از آن به بارسلونا نقل مکان کرد، در طول جنگ در مادرید و والنسیا از آرمان جمهوری خواهان حمایت کرد و در سال 1939 در فرانسه در گذشت. نخستین کتاب مهم او تنهاییها، دهلیزها و دیگر شعرها (Soledades. Galerías. Otros poemas) (1907) نام دارد[۱].
نیز نگاه کنید به
زبان و ادبیات اسپانیا؛ تاریخ ادبیات و سبکهای ادبی اسپانیا؛ مشاهیر ادبی اسپانیا
کتابشناسی
- ↑ Lazar, Fernando, Literatura Española, Baracaldo, 1995, p. 369.
منبع اصلی
فاخری، مهدی(1392). جامعه و فرهنگ اسپانیا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)
نویسنده مقاله
مهدی فاخری