گرسنگی مزمن در اتیوپی

گرسنگی مزمن:

هر چند طی حدود یک دهه اخیر پیشرفت هایی در امر مبارزه با گرسنگی مزمن در بخش های مختلف اتیوپی صورت گرفته است با این حال سوء تغذیه همچنان یکی از مشکلات بزرگ اجتماعی این کشور مخصوصا در بین کودکان خردسال و نوجوانان محسوب می گردد و بسیاری از آنان به دلیل عواقب بسیار خطرناک ناشی از گرسنگی مزمن پیش از رسیدن به سن بلوغ و در اثر ابتلاء به بیماری های گوناگون فوت می کنند. معضل گرسنگی مزمن در این کشور که طی چند دهه گذشته و خصوصا در دهه های 1970 و 1980 میلادی منجر به مرگ صدها هزار نفر از مردمان این کشور به ویژه کودکان و نوجوانان مناطق روستایی اتیوپی گردید عمدتا به خشکسالی و قحطی های 87

مقاطع تاریخی مختلف قرن بیستم باز می گردد که به دلیل عدم امکان رسیدگی دولت به مناطق آسیب دیده از خشکسالی خسارات سنگینی را بر ساختار اقتصادی مناطق و نواحی روستایی بخش های مختلف کشور وارد آورده است. سوء مدیریت مدیران برجسته دولتی، سوء استفاده رهبران کشور از کمك های دریافتی از کشورهای غربی و سازمان های امدادی بین المللی، جنگ داخلی آزادی خواهان اریتره طی دهه های 1960 تا 1990، مبارزات آزادی خواهان اتیوپی با دولت حاکم در دهه 1980، بروز خشکسالی های فصلی در مناطق مختلف کشور، کشاورزی سنتی ضعیف و عدم حمایت دولت از کشاورزان، فساد گسترده مالی دولتمردان، زیرساخت های ضعیف رفاهی کشور و... از مهم ترین دلایل بروز سوء تغذیه و تداوم آن در کشور اتیوپی است.

البته دولت از سال 2008 و در قالب تأسیس برنامه ملی مبارزه با سوء تغذیه تلاش کرده است به طور اساسی بهبودی در این وضعیت به وجود آورده و نسل آینده را از خطرات عمیق سوء تغذیه رهایی بخشد. با این حال با توجه به انبوه مشکلات کشور و مدیریت نابسامان کشور بعید به نظر می رسد در آینده ای نزدیک معضل سوء تغذیه و گرسنگی مزمن در اتیوپی به طور کامل خاتمه یابد.

(http://elibrary.worldbank.org/Ethiopia/2012)