لی چینگ جائو شاعر چینی

-«لی چینگ­جائو» شاعره­ی دوران سلسله­ی سونگ

«لی چینگ­جائو(Li Qingzhao)»(1151-1084 میلادی) شاعره­ي غزلسرای مشهور دوران سلسله­ی سونگ است. وی در شعری با عنوان«آهسته، نغمه آهسته » می­گوید: «زمین از گل­های زرد پوشانده شده، پژمرده و فرو افتاده از باران/ اینک چه کسی آن­ها را بر می دارد؟/ تنها نشسته در کنار پنجره، چگونه می_­توانم سرعت قدمم در تاریکی را که کم­تر نمی شود تند­تر کنم؟/در برگ­های مسطح و پهن، نم نم باران هم­چون شفق رنگین کمان می­شود». تحت چنین شرایطی، کسی جز این که مثل نویسنده افسوس بکشد، کاری نمی­تواند بکند:« آه من با غم و اندوهِ ورای ایمان چه می­توانم بکنم!».

احساس و عواطف را می­توان در ابیاتی از این شاعره که دلش برای همسر دور از وطنش تنگ شده و برایش شعری سروده است، مشاهده کرد:«خوف دارم که غصه­ی جدایی مرا غمگین نشان دهد/ چیزها برای گفتن دارم، ولی به محض آغاز سکوت می­کنم/ کمی رنجور شده­ام، نه به خاطر این­که مريض شرابم/ حتی نه اندوهناك به خاطر سرسختی پاییزم». اندوه­ها عمیق و پایدارند و وقت فرار از احساس شاعرانه نیست.