تاریخچه ی تلویزیون در چین

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۴۴ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها)


نخستین ایستگاه تلویزیونی در چین(تلویزیون پکن) در اول ماه مه سال1958راه اندازی شد و طی دو سال تعداد این ایستگاه ­ها در شهرهای مختلف به 12مورد رسید. در اوایل دهه ­ی1960 که اتحاد جماهیر شوروی سابق کمک­ های مالی و فنی خود را به کشور چین قطع کرد، توسعه ­ی ایستگاه­ های نوپای تلویزیونی نیز در این کشور دچار بحران شده و از 23 ایستگاه به 5 ایستگاه کاهش یافته و بقیه تعطیل شدند.

با آغاز انقلاب فرهنگی(1966 تا1976) همه­ ی برنامه ­های تلویزیونی ایستگاه ­های مختلف یک­سان شدند تا سیاست ­های «مبارزات طبقاتی»، «ضد امپریالیستی، ضد بورژوازی، و ضد سرمایه داری» حزب کمونیست و اندیشه­ های مائو را تبلیغ و تشریح کنند. لذا، پخش برنامه­ های عادی تلویزیون پکن و متعاقب آن در سایر ایستگاه ­های محلی در سال1967 متوقف شد. تنها در اوایل دهه ­ی1970 بود که برنامه ­های تلویزیونی به تدریج عادی شده و گسترش یافت. در این دوران، بخش خصوصی و رسانه­ های خارجی حق حضور در گسترش رسانه­ ای دیداری و شنیداری نداشته و تمام مراحل سیاست­ گذاری، تولید و پخش برنامه ­ها در اختیار حزب و دولت بود. سیاست مائو این بود که تلویزیون باید«چشم، گوش و زبان» حزب باشد و کاملا در خدمت تبلیغ سیاست­ های حزبی و دولت قرار گیرد. به همین جهت، کنترل شدیدی بر تولید و پخش تمام برنامه ­های این رسانه اعمال می ­شد و از سوی بخش تبلیغات حزب و مدیرکل(وزارت) رادیو، فیلم و تلویزیون تحت نظارت قرار داشت. ایستگاه­ های محلی هم به همین منوال تحت کنترل و نظارت کمیته ­ی محلی حزب و نماینده ­ی نهاد دولتی فوق در آن استان قرار داشتند.

برنامه­ های قابل پخش نیز محدود به اخبار، تفسیر سیاسی، بیانیه­ های سیاسی و تبلیغاتی حزبی و دولتی و برخی برنامه ­های تفریحی مورد تأیید کمیته­ ی تبلیغات حزب می­ شد. پخش فیلم­ ها و برنامه ­های خارجی تنها یک درصد از برنامه­ ها را تشکیل می­ داد. آن هم صرفا شامل برنامه­ های تولید شده در کشورهای سوسیالیستی می­ شد.[۱][۲]

نیز نگاه کنید به رسانه های چین؛ تلویزیون در چین

کتابشناسی

  1. MBC. The Museum of Boroadcast Communication: www.museum.tv.China
  2. سابقی، علی محمد(1392). "جامعه و فرهنگ چین." تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .