سیاستگذاری فرهنگی بنگلادش
5. 3. سیاست گذاری و سیاست گذاران فرهنگی
فرهنگ كشور بنگلادش در نوع خود بي نظير و از لحاظ هويتي چهرة نماياني دارد و به راحتي تمیزدادنی از ساير فرهنگ هاي جهان مي باشد. در واقع، فرهنگ كشور بنگلادش متناسب با نوع آب و هوا واكولوژي اين كشور مي باشد. سياست فرهنگي بنگلادش همواره در مسیر ارائه آگاهي هاي ملّي مثبت و آشناتر كردن هر چه بيشتر مردم اين كشور با فرهنگ كشور گام برداشته است.
آگاهي فرهنگي ملّي موجود در سياست فرهنگي كشور بنگلادش در واقع مهم ترين عامل جنبش زباني سال 1952 و جنگ آزادي بخش سال 1971 مي باشد. در طول مدت اِعمال قوانين پاكستان و انگليس بر مردم بنگلادش، اين كشور در وضعيت نامساعدي قرار داشت، زیرا تمامي تلاش ها به تجزية فرهنگ بنگالي به چندين بخش منتهي مي شد. از جملة اين ناامني هاي فرهنگي مي توان به منع پخش آهنگ هاي محلي Rabindra در راديو و تلويزيون اشاره کرد.
از جمله موانع ديگر مي توان به پيشنهاد جايگزين سازي تكلم و آموزش زبان اردو به جاي زبان رسمي بنگالي از سوي پاكستان ها اشاره کرد كه البته به شدت مورد مخالفت دانشجويان دانشگاه داكا قرار گرفت. از سال 1952تدريجاً جنبش گسترده اي در همه بخش هاي بنگلادش به راه افتاد. از جنبش تاريخي اين كشور تحت عنوان نهضت زباني ياد مي شود كه در حين جنگ آزادي بخش سال 1971 به اوج خود رسيد. بعد از آزادي كامل كشور بنگلادش، سياست فرهنگي اين كشور چهرة جديدي به خود گرفت. نياز به يك سياست فرهنگي غيرمذهبي در كشور از سوي ارگان هاي هنري و فرهنگي ِ دولتي اعلام شد. در اين زمان اگرچه فرهنگ هاي بومي فراوانی در كشور بنگلادش وجود داشت، اما گونه هاي جديدي نیز شروع به ظهور کردند. در اين زمان تلاش هاي گسترده اي در زمينة حفاظت از فرهنگ بومي بنگالي و معرفي آن به شكل واقعي و سنتي اش شكل گرفت. دولت بنگلادش همه مسؤوليت ها در قبال حفاظت، نگهداري و ارتقاء فرهنگ بومي را بر عهده گرفت. عناصر فرهنگي منسوخ شده و آن بخشي از فرهنگ سنتي كشور كه كم رنگ تر شده بود، طي تحقيقات و مطالعات گسترده اي احيا شد. در اين زمان، دولت به منظور ارتقای کیفی فرهنگی به شکل های مختلف به معنای واقعی آن تشويق و ترغيب فعالیت هایي را آغاز کرد. قراردادهاي فرهنگي با كشورهاي توسعه يافته جهان به منظور عزيمت هنرمندان بنگلادشي به آن كشورها برای معرفي شكل جديد ميراث فرهنگي كشور منعقد شد. در مقابل هنرمنداني از كشورهاي جهان به بنگلادش دعوت شدند تا اينكه هنرمندان داخلي به امكان آموزش فنون و دانش كافي برای ارتقای فرهنگ كشور دست يابند.
در قانون اساسي بنگلادش مواد قانوني در رابطه با ارتقای سطح فرهنگ و هنر در تبصره هاي شمارة 24 و 23 آورده شده است. از اين رو، هنر و فرهنگ كشور بنگلادش با تكيه بر اين مواد قانوني پشتوانة ملي و دولتي نيز يافته است.